Dağlık Karabağ

Dağlık Karabağ (Azerice: Dağlıq Qarabağ, Ermenice: Լեռնային Ղարաբաղ /Lernayin Gharabagh), Güney Kafkasya'da hukuken Azerbaycan'a bağlı[2] ancak uzun yıllar Ermenistan işgali altında bulunmasıyla tartışmalı tarihi bölge.[3] Günümüzde Dağlık Karabağ'ın bir bölümü 2020 Dağlık Karabağ Savaşı sonucunda Azerbaycan tarafından geri alınmıştır ve 10 Kasım 2020 tarihli ateşkes anlaşması ile Ermenistan hükûmeti yenilgiyi resmen kabul etmiştir.[4][5]

Artsah (Արցախ), Dağlıq Qarabağ, Nagornıy Karabakh (Нагорный Карабах)
Dağlık Karabağ
Resmî din
İslam ve Hristiyanlık
Yüzölçümü
• Toplam
 4,400 km2 (1,699 sq mi)
Nüfus
• 2010 sayımı
 141,400[1]
Bu madde Dağlık Karabağ adlı bölge hakkındadır. Başlığın diğer anlamları için Dağlık Karabağ (anlam ayrımı) maddesine bakabilirsiniz.

Tarih

Dağlık Karabağ tarihi

20. yüzyıl öncesi
Artsah
Karabağ Hanlığı
Sovyet Dönemi
Dağlık Karabağ Özerk Oblastı
Bugün
Karabağ Savaşı
Dağlık Karabağ Cumhuriyeti

Antik Çağ ve Erken Ortaçağ
Aydınlatıcı Grigor tarafından 4. yüzyılda kurulan Amaras Manastırı. 5. yüzyılda Ermeni alfabesinin mucidi Mesrop Maştots, Amaras'ta alfabesini kullanan ilk okulu kurdu.[6]

Dağlık Karabağ, arkeologlar tarafından Kura-Araks kültürü olarak da bilinen Kura ile Aras nehirleri arasında yaşamış halklar tarafından mesken tutulmuştur.

Bölgenin eski nüfusu, Hint-Avrupalı veya Türki olmayan çeşitli otokton yerel ve göçmen kabilelerinden oluşuyordu.[7] Yaygınca kabul gören teoriye göre, bu yerliler, M.Ö. 4. veya 2. yüzyılda Ermenistan'ın bu bölgeyi ele geçirmesiyle bölgeye gelen Ermenilerle karışmışlardır.[8] Diğer akademisyenler ise, Ermenilerin bölgeye M.Ö. 7. yüzyılın başlarında geldiğini söylemektedir.[9]

M.Ö. 180 yıllarında, Artsah Ermeni Krallığı'nın 15 eyaletinden biri haline geldi ve 4. yüzyıla kadar bu oluşumun içinde yer aldı.[10] Resmi olarak bir eyalet statüsüne sahipken, Artsah'ın Ermenistan'ın Syunik eyaleti gibi muhtemelen kendi başına bir prenslik oluşturduğu düşünülmektedir.[11] M.Ö. 95-55 arasında hüküm süren Ermenistan Kralı II. Dikran, kendi ismini verdiği "Tigranakert" adlı şehri Artsah'ta kurdu.[12] Hankendi'nin 48 km kuzeydoğusundaki antik Tigranakert kalıntıları, günümüzde bir grup uluslararası bilim insanı tarafından incelenmektedir.

M.S. 387'de, Ermenistan'ın Bizans ile Sasani İmparatorluğu arasında bölünmesinden sonra Artsah ve Utik, güçlü Ermeni dini ve kültürel etkisi altındaki Sasanilere bağlı Kafkas Albanyası'nın bir parçası oldu.[13][14] O dönemde Artsah ve Utik nüfusu Ermenilerden ve birkaç Ermenileşmiş kabileden oluşuyordu.[7]

Ermeni kültürü ve uygarlığı, ortaçağda Dağlık Karabağ'da da gelişmiştir. 5. yüzyılda, ilk Ermeni okulu, Ermeni alfabesinin mucidi St Mesrop Maştots'un çabalarıyla Amaras Manastırı'nda, Dağlık Karabağ'da, açıldı.[15] Mesrop, Artsah ve Utik'te İncil vaazları verme konusunda çok aktifti. Artsah ve Utik'e üç gezi yapan Mesrop, sonunda Büyük Kafkas dağları eteklerindeki pagan topraklarına ulaşmıştır.[16] 7. yüzyılda yaşamış Ermeni dilbilimci Stephanos Syunetsi, eserinde Artsah Ermenilerinin kendi lehçelerine sahip olduğunu ve okurlarını öğrenmeye teşvik ettiğini belirtmiştir.[17] Albanya'nın tek kapsamlı tarihi, tarihçi Movses Kaghankatvatsi tarafından Ermenice yazılmıştır.[18]

Yüksek Ortaçağ
Gandzasar Manastırı 1238'de tamamlanmıştır.

7. yüzyılın ortalarında, bölge İran'ı fethetmiş Müslüman Araplar tarafından işgal altına alındı ve ilerleyen zamanlarda halifenin onayıyla atanan yerel valiler tarafından yönetildi. Bazı kaynaklara göre, 821'de Ermeni[19] prens Sahl Smbatyan, Artsah'ta isyan etti ve Artsah'ı 19. yüzyılın başlarına kadar prenslik olarak yöneten Haçın Hanedanlığını kurdu.[20] Diğer kaynaklara göre ise, Sahl Smbatian "Zamirhakan krallar ailesindendir" ve 837-838 yılında Ermenistan, Gürcistan ve Albanya üzerinde egemenlik kurmuştur.[21][22] "Haçın" adı, Ermenice kökenli "haç" kelimesinden gelmektedir.[23] 1000 yılına gelindiğinde Haçın Meclisi Artsah Krallığını, John Senecherib ilk hükümdarı olacak şekilde, ilan etti.[24] Aynı zamanda Güney Artsah'ta bulunan Dizak'ta, Albanya'nın en eski krallarının soyundan gelen Aranşahik Hanedanlığı tarafından yönetilen bir krallık da kurdu. 1261'de, Dizak'ın son kralı kızının Artsah kralı Ermeni[25] Prens Hasan Jelal Dola ile evlenmesinden sonra, iki devlet[20] Ermeni olan[26] Haçın Melikliği altında birleşti. Daha sonra, Artsah fiili olarak bağımsız bir prenslik olarak var olmaya devam etti.

Geç Ortaçağ
18. yüzyılda Karabağ Hanlığı hükümdarı Penah Ali Han tarafından yaptırılan Askeran Kalesi

15. yüzyılda, Karabağ bölgesi, Türki olan Kara Koyunlu ve Ak Koyunlu kabile konfederasyonlarının bir parçasıydı. Ebu Bekir Tihrani’ye göre, Cihan Şah döneminde (1438–1468), Kara Koyunlular’ın hükümdarı Piri Bey Karamanlı, Karabağ Valiliğini elinde tutmuştur.[27] Ancak Robert H. Hewsen göre, Türkmen yönetici Cihan Şah (1437-1467) Üst Karabağ bölgesinde beş soylu aileye mensup ve melik unvanını taşıyan yerli Ermeni prenslerini, vali olarak bölgeyi kontrol etmeleri için atamıştır.[20] Bu hanedanlar, daha önceki Haçın Hanedanı'nın şubelerini temsil ediyorlardı ve Artsah'ın Ortaçağ krallarının soyundan geliyorlardı. Toprakları genellikle Khamsa Ülkesi (Arapça: beş) olarak anılıyordu.

Ermenistan devletinin son kalıntısı olarak kabul edilen Karabağ'ın Gyulistan, Jraberd, Khachen, Varanda ve Dizak'ı içeren yarı-bağımsız Beş Prensliği (Ermenice: Մելիքություններ)[28][29]

Ermeni meliklerine, İran kralı Nader Şah tarafından 1720'lerde Osmanlı Türklerine karşı savaşlarda kazandıkları zaferler dolayısıyla, komşu Ermeni beylikleri ve Kafkaslardaki Müslüman hanlıklarının sahip olmadığı özel haklar verilmiştir.[30]

Karabağ'daki bu beş prenslik,[31][32] Melik (Prens) unvanına sahip Ermeni aileler tarafından yönetilmiştir:

  • Gülistan Prensliği - Melik-Begyalı ailesinin öncülüğünde
  • Jraberd Prensliği - Melik-İsrail ailesinin öncülüğünde
  • Haçın Prensliği - Hasan-Jalalyan ailesinin öncülüğünde
  • Varanda Prensliği - Melik-Şahnazaryan ailesinin öncülüğünde
  • Dizak Prensliği - Melik-Avanyan ailesinin öncülüğünde

1501'den 1736'ya kadar, Safevi İmparatorluğu'nun varlığı sırasında, Karabağ eyaleti Ziyadoğlu Gajar hanedanı tarafından yönetiliyordu. Ziyadoğlu Gajar hanedanı, Nader Şah yönetimi Karabağ'ı ele geçirene kadar Karabağ eyaletini yönetmeye devam etmiştir.[33] 18. yüzyılda İranlı Nadir Şah Gence hanlarının kontrolden çıkarak Safevileri desteklemeye başladığından dolayı Karabağ'ı kendi kontrolüne aldı.[34][35] 18. yüzyıl ortalarında melikler arasındaki iç çatışmalar devletin zayıflamasına yol açtığından, Karabağ Hanlığı kurulmuştur. İran hükümdarlığı altındaki en büyük hanlıklardan bir olan Karabağ Hanlığı, Penah Ali Han Cavanşir tarafından yönetildi.[36] Karabağ Hanlığı'nın güçlendirilmesi için, Karabağ Hanı Penah Ali Han Cevanşir, 1751'de “Penaabat Kalesini” (bugün Şuşa) inşa etti. Bu süre içinde, Otuziki, Cavanşir, Kebirli ve diğer Türk boyları genel nüfus çoğunluğuna sahip oldular.

Çarlık kontrolü

1813 yılında imzalanan Gülistan Antlaşması ile Dağlık Karabağ Rus İmparatorluğu'na verildi. 1822'de, İran'dan Rus kontrolüne geçtikten 9 yıl sonra, Karabağ Hanlığı dağıtılmış ve bölge, Rusya İmparatorluğu'ndaki Elizavetpol Valiliği'nin bir parçası olmuştur.

Bölgenin Rusya'ya geçişi sonrası, Rus imparatorluk otoriteleri tarafından 1828'de, yani İran'daki Ermenilerin Karabağ'a göçünden birkaç yıl önce hazırlanan bir anket, Karabağ'ın tüm Ermenilerinin, yayla bölgesinde, yani beş geleneksel Ermeni Prensliği topraklarında, yoğunca yaşadığını göstermektedir. 260 sayfalık bu anket, nüfusun tamamını değil, sadece köyde yaşayan bireylerin sayısını kaydetmiş ve şu sonuç çıkmıştır:[37][38]

İlçe Ermeni Tatar 1 Genel Toplam
Köyler % Köyler %
Haçen 12 100% 0 0% 12
Jalapert 8 100% 0 0% 8
Dizak 14 % 93.3 1 % 6.7 15
Gülistan 12 % 70.6 5 % 29.4 17
Varanda 23 % 95.8 1 4.2% 24
Genel Toplam 69 % 90.8 7 % 9.2 76
1 Tatar, Rusçada bütün Türk halkları için kullanılmış bir kelimedir ve bu durumda günümüz Azerilerine atıfta bulunur.

Sovyet kontrolü
Şuşa katliamının ardından: Şuşa kentinin Ermeni mahalleleri ve Kutsal Kurtarıcı Ermeni Katedrali, 1920'de Azerbaycan Silahlı Kuvvetleri tarafından tahrip edilmiş ve yıkılmıştır. 20.000'den fazla Ermeni sivilin öldürüldüğü tahmin edilmektedir.[39][40]

Dağlık Karabağ ile ilgili günümüzdeki sorunların kökleri, Joseph Stalin ve Kafkasya Bürosu (Rusça: Kavburo) tarafından verilen Transkafkasya'nın sovyetleştirilmesi kararlarına dayanır. Stalin, 1920'lerin başlarında, daha sonra Kavburo'yu kurmuş Uluslar Halk Komiserliği'nin önemli bir üyesiydi. 1917 Rus Devrimi'nden sonra Karabağ, Transkafkasya Demokratik Federasyon Cumhuriyeti'nin bir parçası oldu, ancak bu Cumhuriyet kısa bir süre sonra ayrı Ermeni, Azerbaycan ve Gürcistan devletlerine dönüştürüldü. Takip eden iki yıl boyunca (1918–1920), Ermenistan ve Azerbaycan arasında Karabağ da dahil olmak üzere birçok bölgede bir dizi kısa savaşlar yaşandı. 1918 Temmuz'unda, Dağlık Karabağ Birinci Ermeni Meclisi bölge yönetimini ilan etti ve bir Ulusal Konsey ve hükûmet oluşturdu.[41] Daha sonra Osmanlı askerleri, Ermenilerin silahlı direnişiyle karşılaşarak Karabağ'a girdi. I. Dünya Savaşı’nda Osmanlı İmparatorluğu’nun yenilgisinden sonra İngiliz birlikleri Karabağ’ı işgal etti. İngilizler geçici olarak Khosrov bey Sultanov'u (Azerbaycan hükûmeti tarafından atandı) Paris Barış Konferansı'nın son kararını bekleyen Karabağ ve Zangezur'a genel vali olarak atadı.[42]

Sovyet döneminin sonlarında Dağlık Karabağ'ın etnik yapısı.

Karara Karabağ Ermenileri tarafından karşı çıkıldı. Şubat 1920’de, Karabağ Ulusal Konseyi, Azerbaycan’ın yargı yetkisini kabul etmesine rağmen, Karabağ’daki Ermeniler gerilla savaşına devam ederek anlaşmayı kabul etmediler.[41] Anlaşma daha sonra, Nisan ayında, Ermenistan'la birlik ilan eden Dokuzuncu Karabağ Meclisi tarafından iptal edildi.[41][43]

1920 yılının Nisan ayında, Azerbaycan ordusu Karabağ'da yerel Ermeni kuvvetleriyle savaşırken, Azerbaycan Bolşevikler tarafından ele geçirildi. 10 Ağustos 1920'de Ermenistan, son uzlaşmaya varılıncaya kadar bu alanların geçici bir şekilde Bolşevik işgalini kabul ederek, Bolşeviklerle ön bir anlaşma imzaladı.[44] 1921'de Ermenistan ve Gürcistan, halkın desteğini almak için Karabağ'ı Nahçivan ve Zangezur ile birlikte Ermenistan'a tahsis edeceklerine söz veren Bolşevikler tarafından ele geçirildi. Bununla birlikte, Sovyetler Birliği'nin, Türkiye'de de komünizmin gelişeceğini uman geniş kapsamlı planları vardı. Türkiye’yi kendi tarafına çekmek isteyen Sovyetler Birliği, Zangezur’un Ermenistan’ın kontrolü altına gireceği, Karabağ ve Nahçıvan’ın da Azerbaycan’ın kontrolü altında olacağı bir bölünmeye karar verdi. Eğer Türkiye ile ilgili planları olmasaydı, Stalin muhtemelen Karabağ'ı Ermeni kontrolünde bırakacaktı.[45] Sonuç olarak, Dağlık Karabağ Özerk Oblastı 7 Temmuz 1923'te Azerbaycan SSC'sinde kuruldu.

Sovyetler Birliği'nin bölgeyi sıkı bir şekilde kontrol etmesiyle, bölge üzerindeki çatışma on yıllar boyunca durdu. 1980'lerin sonunda ve 1990'ların başında Sovyetler Birliği'nin dağılmasının başlamasıyla birlikte Dağlık Karabağ sorunu yeniden ortaya çıktı.

Karabağ Savaşı
Ana madde: Karabağ Savaşı
Karabağ Uzlaşma Komitesi (Azerbaycan Türkleri ve Ermeni dinî liderler ve büyüklerden oluşuyordu, 1918)
Hocalı Katliamı sonucu evsiz kalmış Azeri mülteciler

Bölgenin Azerbaycan SSC hükûmeti tarafından zorla Azerileştirildiğini iddia etmiş Ermeni çoğunluk, Ermenistan SSC'den gelen ideolojik ve maddi destek ile bölgenin Ermenistan'a geçmesi için bir hareket başlattı. Oblast'ın sınırları Ermeni köylerini içerecek ve mümkün olduğunca Azerbaycan Türklerinin köylerini hariç tutacak ve ortaya çıkan bölge Ermeni çoğunluğa sahip olacak şekilde çizildi.[46] Ağustos 1987’de Karabağ Ermenileri, Ermenistan’la bir birlik kurmak için Moskova’ya bir dilekçe gönderdi.[47]

1990’ların başlarında bölgede etnik çatışmalar başladı. Ermenistan’ın Karabağ’ı kendi sınırlarına katma isteğini açıklamasının ardından bu çatışma Ermenistan ve Azerbaycan arasında savaşa dönüştü. 1991 yılında Kafkasya'da yeni cumhuriyetlerin birbiri ardına bağımsızlıklarını ilan ettiği dönemde Rusya tarafından boşaltılan üslerden elde edilen ağır silahlar, savaşta dengenin Ermenistan'dan yana ağır basmasına neden oldu.

1991-1993 yıllarında, Ermenistan Silahlı Kuvvetleri tarafından işgal edilmiş olup bu işgal günümüzde de sürmektedir. Tarihi olarak Dağlık Karabağ bölgesi tamamen Azerbaycan toprakları tarafından çevrelenmiş olmasına rağmen Ermeni ayrılıkçılar Dağlık Karabağ ile Ermenistan arasındaki Azerbaycan'a ait bölgeyi de ellerinde tutarak bir tampon bölge(İngilizce: buffer zone) oluşturmuşlardır ve bu şekilde Dağlık Karabağ ile Ermenistan arasında bağlantı kurulmuştur. [3]

Ermenistan, Ermeni çoğunluğa sahip Dağlık Karabağ bölgesini ve bu bölgenin çevresindeki yedi ilçeyi (rayon) işgal etti. Dağlık Karabağ ayrılıkçı yönetimi de bu sırada, 1991 yılında, bağımsızlığını ilan etti. Ancak bu bağımsızlık ve kurulan Dağlık Karabağ Cumhuriyeti, Ermenistan Cumhuriyeti dahil hiçbir ülke tarafından tanınmamaktadır.[3]

Bu savaşı sona erdiren ateşkes anlaşması 1994 yılında Bişkek kentinde imzalandı.

2020 ve Ateşkes Anlaşması
Ana maddeler: 2020 Dağlık Karabağ Savaşı ve 2020 Dağlık Karabağ Ateşkes Antlaşması

27 Eylül 2020 sabahı, çözülmemiş Dağlık Karabağ sorunundaki yeni çatışmalar, Dağlık Karabağ Temas Hattı boyunca yeniden başladı ve savaşa yol açtı. Hem Azerbaycan hem de Ermenistan silahlı kuvvetleri askeri ve sivil kayıplar bildirdi.[48] Birleşmiş Milletler, çatışmayı şiddetle kınadı ve her iki tarafı da gerilimi azaltmaya ve anlamlı müzakereleri gecikmeden sürdürmeye çağırdı.[49]

10 Kasım 2020'de Rusya, Azerbaycan ve Ermenistan'ın Dağlık Karabağ konusundaki mevcut ihtilafı sona erdirmek için bir anlaşma yaptıklarını; bu anlaşmaya göre savaş boyunca Azerbaycan'ın ele geçirdiği toprakların kendilerinde kalacağını, Nahçıvan ile Azerbaycan arasında Ermenistan üzerinden bir irtibat yolu kurulacağı ve Rus barış güçlerinin temas hattı boyunca konuşlandırılacağını duyurdu.[50]

Kaynakça
  1. "Official Statistics of the NKR. Official site of the President of the NKR". President.nkr.am. 1 Ocak 2010. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2012.
  2. CIA resmi sitesi
  3. BBC.co.uk (15 Ocak 2008), Regions and territories: Nagorno-Karabakh (İngilizce)
  4. Kramer, Andrew E. (10 Kasım 2020). "Facing Military Debacle, Armenia Accepts a Deal in Nagorno-Karabakh War". 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi – NYTimes.com vasıtasıyla.
  5. Agency, Anadolu (10 Kasım 2020). "Euphoric Azerbaijanis celebrate 'victorious' Nagorno-Karabakh peace deal". Daily Sabah. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
  6. John Noble, Michael Kohn, Danielle Systermans. Gürcistan, Ermenistan ve Azerbaycan . Yalnız Gezegen; 3 baskı (1 Mayıs 2008), s. 307
  7. Hewsen, Robert H. (1982). "Ethno-History and the Armenian Influence upon the Caucasian Albanians". Samuelian, Thomas J. (Ed.). Classical Armenian Culture. Influences and Creativity. Chicago: Scholars Press. ss. 27-40. ISBN 0-89130-565-3.
  8. Hewsen, Robert H. Ermenistan: Tarihsel bir Atlas . Chicago, IL: Chicago Press Üniversitesi, 2001, s. 32–33, harita 19 ( Orontidlerin Ermenistan Krallığının bir parçası olarak modern Dağlık Karabağ bölgesini gösterir)
  9. R. Schmitt, ML Chaumont. Ermenistan ve İran . Ansiklopedi İran
  10. Hewsen, Robert H. "Artsakh Krallığı", T. Samuelian ve M. Stone. Ortaçağ Ermeni Kültürü . Chico, CA, 1983.
  11. Hewsen. Ermenistan, s. 100–103.
  12. Sebeos tarafından tarih, bölüm 26
  13. Ansiklopedi Britannica "Azerbaycan"
  14. Walker, Christopher J. Armenia ve Karabagh: Birlik Mücadelesi . Azınlık Hakları Grubu Yayınları, 1991, s. 10
  15. Viviano, Frank. "Ermenistan’ın Yeniden Doğuşu", National Geographic Dergisi , Mart 2004, s. 18
  16. Movses Kalankatuatsi. Aluank Ülkesi Tarihi , Kitap I, bölüm 27, 28 ve 29; Kitap II, bölüm 3.
  17. Н.Адонц. «Дионисий Фракийский и армянские толкователи», Пг., 1915, 181-219
  18. Agop Jack Hacikyan, Gabriel Basmajian, Edward S. Franchuk. Ermeni Edebiyatının Mirası . Wayne State University Press (Aralık 2002), s. 94–99
  19. İran'ın Cambridge Tarihi . - Cambridge University Press , 1975. - cilt. 4. - s. 506 " 222 / 836-7'de Ermeni Prensi Sahl b. Sunbadh tarafından Afşin birliklerine verildi ve kardeşi ve asistanı Abd-Allah Tabaristan Prensi'ne teslim edilirken Samarra'da (223/837) idam edildi. Bağdat'ta ölümüne neden olan İbn Sharvin. "
  20. Robert H. Hewsen , Ermenistan: Tarihsel Atlası . Chicago Press Üniversitesi, 2001, s. 119, 155, 163, 264-65.
  21. Movses Dasxuranci translated by C. J. F. Dowsett (1961). The History of the Caucasian Albanians By Movses Dasxuranci. Londra: Oxford University Press. s. 217.
  22. Тер-Григорян Т.И. Неизданные страницы "Истории Албанской страны"Моисея Каланкайтукского. Архив Ин-та истории АН Азерб. ССР, № 1386, л.18.
  23. Christopher Walker. Dağlık Karabağ'daki Ermeni varlığı, John FR Wright ve diğerleri: Transcaucasian Sınırları (SOAS / GRC Geopolitics). 1995, s. 93
  24. Hewsen, Robert H. "Artsakh Krallığı", T. Samuelian ve M. Stone. Ortaçağ Ermeni Kültürü . Chico, CA, 1983
  25. Arḡūn Āqā - Ansiklopedi İran Cumhuriyeti. P. Jackson " Sadece Müslümanlar arasında kırgınlığa neden olmuş olabilir ve Hristiyan yazar Kirakos, Jovayn with ile tam tersine, Arḡūn'ın tutuklamaları hakkında söylenecek hiçbir şeyi yoktur: āačen, Jalāl, 659/1261'de idam etti, onu özellikle nefret etti. ”
  26. Ansiklopedi Britannica . Ermenistan : "Bir kaç yerli Ermeni hükümdar, Lori'nin Kiurikian krallığında, Siuniqian'ın Baghq veya Kapan krallığında ve Khachen (Artzakh) ve Sasun'un krallarında bir süre hayatta kaldı."
  27. Abū Bakr Ṭihrānī. Kitāb-i Diyārbakriyya. (original) کتاب دیاربکریه: از ت‍واری‍خ‌ ق‍راق‍وی‍ن‍ل‍و و چ‍غ‍ات‍ای. ویسنده: ابوبکر طهرانی. به ت‍ص‍ح‍ی‍ح‌ و اه‍ت‍م‍ام‌: ن‍ج‍ات‍ی‌ ل‍وغ‍ال‌، ف‍اروق‌ س‍وم‍ه‌. ت‍ه‍ران‌ : کتابخانه طهوری‏‫،۱۳۵۶. s. 138. 32. harf sırasında bulunan |başlık= parametresi zero width joiner character içeriyor (yardım)
  28. Robert H. Hewsen. Rus-Ermeni ilişkileri, 1700–1828. Ermeni Araştırmaları Derneği, N4, Cambridge, Massachusetts, 1984, p 37
  29. George A. Bournoutian. A History of Qarabagh: An Annotated Translation of Mirza Jamal Javanshir Qarabaghi's Tarikh-e Qarabagh. Mazda Publishers, 1994. 1-56859-011-3, 978-1-568-59011-0
  30. Walker, Christopher J. Armenia: Survival of a Nation. London: Routledge, 1990 p. 40 0-415-04684-X
  31. Raffi, Karabağ Meliklerinin Tarihi, Viyana, 1906, Ermenice
  32. In English, Raffi, The Five Melikdoms of Karabagh translated by Ara Stepan Melkonian, Garod Books Ltd. 2010, London. 9781903656570
  33. Павлова И.К. Хроника времен Сефевидов. Соч. Мухаммад-Масума Исфахани "Хуласат ас-сийар". М.:Наука, 1993, c.59-61.
  34. (Rusça) Abbas-gulu Aga Bakikhanov. Golestan-i Iram; according to an 18th-century local Turkic-Muslim writer Mirza Adigezal bey, Nadir shah placed Karabakh under his own control, while a 19th-century local Turkic Muslim writer Abbas-gulu Aga Bakikhanov states that the shah placed Karabakh under the control of the governor of Tabriz.
  35. (Rusça) Mirza Adigezal bey. Karabakh-name, p. 48
  36. Bournoutian, George A. (2016). The 1820 Russian Survey of the Khanate of Shirvan: A Primary Source on the Demography and Economy of an Iranian Province prior to its Annexation by Russia. Gibb Memorial Trust. s. xvii. ISBN 978-1909724808. Serious historians and geographers agree that after the fall of the Safavids, and especially from the mid-eighteenth century, the territory of the South Caucasus was composed of the khanates of Ganja, Kuba, Shirvan, Baku, Talesh, Sheki, Karabagh, Nakhichivan and Yerevan, all of which were under Iranian suzerainty.
  37. Description of the Karabakh province prepared in 1823 according to the order of the governor in Georgia Yermolov by state advisor Mogilevsky and colonel Yermolov 2nd (Rusça: Opisaniye Karabakhskoy provincii sostavlennoye v 1823 g po rasporyazheniyu glavnoupravlyayushego v Gruzii Yermolova deystvitelnim statskim sovetnikom Mogilevskim i polkovnikom Yermolovim 2-m), Tbilisi, 1866.
  38. Bournoutian, George A. Karabağ Tarihçesi: Mirza Jamal Javanshir Karabağasının Açıklamalı Tercümesi Costa Mesa, CA: Mazda Yayınevi, 1994, sayfa 18
  39. Why IDPs Matter in the Nagorno-Karabakh Conflict by Seepan V. Parseghian, p.5
  40. Historic Maps of Armenia: The Cartographic Heritage – Page 7 by Rouben Galichian
  41. "The Nagorno-Karabagh Crisis: A Blueprint for Resolution" (PDF). 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2019., New England Center for International Law & Policy
  42. İngiliz Komutanlığı albay DI Shuttleworth tarafından dairesel
  43. Conflict in Nagorno-Karabakh, Abkhazia, and South Ossetia: A Legal Appraisal by Tim Potier. 90-411-1477-7
  44. Walker. Bir milletin hayatta kalması . pp. 285–90
  45. Service, Robert. Stalin: A Biography. Cambridge: Harvard University Press, 2006 p. 204 0-674-02258-0
  46. Audrey L. Altstadt. The Azerbaijani Turks: power and identity under Russian rule. Hoover Press, 1992. 0817991824, 9780817991821
  47. Kara Bahçe, Thomas de Waal, sayfa 292
  48. "Fighting erupts between Armenia, Azerbaijan over disputed region". Al Jazeera. 27 Eylül 2020. 27 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2020.
  49. "UN Security Council calls for immediate end to fighting in Nagorno-Karabakh". France 24 (İngilizce). 30 Eylül 2020. 30 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2020.
  50. "Russia Steps In To End War Between 2 Former Soviet Republics". NPR.org (İngilizce). 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2020.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.