Filistin'de turizm

Filistin'de turizm Doğu Kudüs, Batı Şeria ve Gazze Şeridi'ndeki turizmi ifade eder. 2010 yılında, 2009'daki 2.6 milyona kıyasla 4.6 milyon kişi Filistin topraklarını ziyaret etti. Bu rakamdan 2.2 milyonu yabancı turist, 2.7 milyonu yerli idi.[1] 2012'nin son çeyreğinde, Batı Şeria otellerinde 150.000'den fazla turist konakladı; % 40'ı Avrupa, % 9'u ABD ve Kanada'dan geliyordu.[2] Büyük seyahat rehberleri "Batı Şeria seyahat etmek için en kolay yer değil ama yapılan gayretler zengin bir şekilde ödüllendirilir" şeklinde yazmıştır.[3]

Filistin Yönetimi ve İsrail turizm bakanlıkları, Ortak Komite'de Filistin topraklarında turizm konusunda birlikte çalışmaya çalıştılar.[4] Yabancı turistlere erişimi paylaşmak için son zamanlarda yapılan işbirliğinin Filistin'de pek çok nedenden dolayı başarılı olduğu kanıtlanmamıştır.[5] İsrail turistlerin Batı Şeria'ya hareketini kontrol etmektedir.[6] Filistin tur rehberleri veya nakliye şirketleri 2000 yılından bu yana İsrail'e giremedi ve 2009 yılında İsrail Turizm Bakanlığı Batı Şeria'yı ve herhangi bir Filistin bölgesini malzemelerinden sildi. Eski Filistin Yönetimi Turizm Bakanı Kholoud Diibes "İsrail'in hacılıkla ilgili gelirlerin % 90'ını topladığını" söyledi.[7] Ağustos 2013'ten bu yana dış turizm Mısır ve Hamas'ın kontrolündeki Gazze Şeridi arasındaki Refah Sınır Kapısı geçişlerinin süresiz kapanışından bu yana Doğu Kudüs ve Batı Şeria ile sınırlandırılmıştır. İsrail askerlerinin kara, deniz ve hava ablukası nedeniyle 2005'ten bu yana Gazze'ye hiç turist akışı yoktur.

2013 yılında Filistin Otoritesi Turizm Bakanı Rula Ma'ay'a, hükümetinin Filistin'e uluslararası ziyaretleri teşvik etmeyi amaçladığını, ancak işgalin turizm sektörünün Filistinlilere önemli bir gelir kaynağı olmasını engelleyen ana faktör olduğunu belirtti.[8][9]

İsrail'in vize politikasında belirtilenler dışında yabancı uyruklulara uygulanan vize koşulları yoktur. Kudüs, Batı Şeria ve Gazze'ye erişim tamamen İsrail Hükümeti tarafından kontrol edilmektedir. İşgal altındaki Filistin topraklarına giriş için sadece geçerli bir uluslararası pasaport gereklidir.[10]

Müslüman, Arap olduğu ya da "planlanan siyasi protesto faaliyetlerine katıldığından ya da İsrail politikalarını eleştiren STK'ları desteklediğinden şüphelenilen ABD vatandaşları" genellikle göçmen memurlarından yoğun sorgulamaya maruz kalmaktadır.[11] Bu turist grupları, avukatlara, konsolosluk memurlarına ve ailelerine erişimin reddedilmesine, sorgulanmasına ve hatta reddedilmesine ve giriş reddine tabidir.[12][13][14]

Tarihi

Batı Şeria'daki turizm endüstrisi 1967 Arap-İsrail Savaşı'ndan sonra çöktü, ancak 1990'larda, özellikle Oslo Anlaşmalarından sonra toparlandı.[15] İkinci İntifada (2000-2006), turizm endüstrisinde % 90'lık bir düşüşe neden oldu, ancak kısmen toparlandığından ve 2010'da, 4.6 milyon kişi, 2,2 milyonu yurt dışından olmak üzere Filistin topraklarını ziyaret etti.

Turizm Doğu Kudüs, Beytüllahim ve Eriha'daki tarihi ve İncil alanlarına odaklanmaktadır ve ikincisinin ekonomisi özellikle turizme bağımlıdır. 2007'de yarısı Doğu Kudüs'teki Filistin otellerinde olmak üzere 300.000'den fazla misafir vardı. Alternatif Turizm Grubu dahil STK'lar Batı Şeria'ya turizmi teşvik etmektedir.

Mısır ve Gazze arasındaki turizm 1967 savaşından önce aktifti ve Gazze otel kumarhaneleri olan bir tatil yeriydi, ancak savaştan sonra çok az turist ziyaret etti.[16] 80'lerin ortalarında İsrail'deki resesyon yine Gazze'deki turizmi neredeyse hiç olmadı.[17]

İkinci intifadadan önce, Gazze'ye İsrail'den Erez geçiş noktası üzerinden özel bir taksi ile veya Gazze Uluslararası Havalimanı'na bir uçakla ulaşılabilirdi. Havaalanı, İsrail'deki 2002'deki bombalamalardan bu yana kullanılamıyor. UNRWA Khan Younis mülteci kampının yakınında küçük bir pist var, ancak bu hava şeridi abluka nedeniyle hizmet verilemiyor. Gazze Şehri cazibe merkezleri arasında Filistin Meydanı pazarı ve oteller, restoranlar ve balıkçılık pazarı bulunan plaj alanı bulunmaktadır.[18] İsrail Arapları ve Yahudileri Gazze'deki plajları ziyaret ederleridi ve popüler gece kulüpleri vardı.[19]

Bugün, işgal altındaki Filistin topraklarına yapılan turların yaklaşık % 67'si, çoğunlukla Kuzey Amerika ve Avrupa'dan gelen dindar Hristiyanlar tarafından yapılmaktadır. Bu günümüz hacıları İncil tarihi ile ilgili önemli dini ve turistik yerleri ziyaret eder. Birçok geleneksel dini tur kişisel etkileşim için Filistinli Hristiyanlarla toplantılar düzenliyor. Bu bölgeye gelen birçok gezgin, güvenlik endişelerinin abartıldığını düşünüyor.

ABD Dışişleri Bakanlığı, "Yüz binlerce ABD vatandaşı da dahil olmak üzere üç milyondan fazla yabancı vatandaşın eğitim, turizm ve ticaret için her yıl İsrail'i ve Batı Şeria'yı güvenli bir şekilde ziyaret ettiğini" belirtiyor.

Batı Şeria'da birçok yürüyüş turu vardır[20] ve bunu ünlü bir şefin İsrail, Batı Şeria ve Gazze'ye yaptığı son ziyareti yerel mutfağa adanmış bir gösterisi izledi.[21]

Artan sayıda turist grubu klasik kutsal yerleri ziyaret ediyor, ancak Filistin kültürü, İncil tarihi ve sosyal konular hakkında bilgi edinmek için yolculuklarını genişletiyor. Filistinliler, Hristiyanlar, Müslümanlar ve Yahudilerle kişisel ziyaretler yoluyla, çoğunlukla yerel ve uluslararası barış örgütlerinde farklı görüşler sunulmaktadır.

Büyük siteler

Batı Bankası
Eski Şehir (Kudüs)'de Ağlama Duvarı ve Kubbet'üs-Sahra
Arab pazarı. Eski Şehir (Kudüs)
Beytüllahim'deki Doğuş Kilisesi
2006'da Beytüllahim'deki Manger Meydanı'nda Noel Arifesi.
  • Doğu Kudüs - Hristiyanlık, İslam ve Yahudilikin İbrahimî dinleri için bir odak noktası olarak hizmet veren Doğu Kudüs, Eski Şehir, Zeytin Dağı ve Kidron Vadisi gibi dini turistik destinasyonlar açısından zengindir.
  • Geleneksel olarak dört mahalleye ayrılmış olan Eski Şehir içinde: Ermeni Mahallesi, Hristiyan Mahallesi, Müslüman Mahallesi ve Yahudi Mahallesi, Kutsal Kabir Kilisesi, Tapınak Dağı (Arapça'da Haram ash-sharīf, Noble olarak bilinir) Sanctuary), Kubbet-üs Sahra, El Aksa Camii, Batı Duvarı ve diğerleri. Eski Kent'in sokaklarını, manzaralarını ve dükkanlarını keşfetmek için saatler harcanabilir. Eski Şehir, 1981 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi'ne seçildi.
  • Beytüllahim - Bir turistik yer olarak sadece Kudüs'ün ikincisi, Yeni Ahit İncili'nde tarif edildiği gibi İsa'nın doğum yeridir. Hristiyanlar bir zamanlar 1947'de nüfusun% 85'i olmasına rağmen, 2005 yılına kadar sayıları yaklaşık % 40'a düştü. Beytüllahim, Kral Davut burada doğduğundan ve Matriarch Rachael Beytüllahim'e gömüldüğünden beri bir Yahudi dini sitesi olarak önem taşıyor. Turizm Bethlehem'in ana endüstrisidir ve 30'dan fazla otel bulunmaktadır. Bir seyahat rehberi, "ziyaretinizden en iyi şekilde yararlanmak için geceleme ve yemeklerin burada Kudüs'te alacağınızdan daha ucuz olduğunu" belirtmektedir. 2012'nin ilk sekiz ayında yaklaşık 700.000 uluslararası turistler şehri ziyaret etti.[22][23] Bethlehem, Temmuz 2012'de UNESCO Dünya Mirası Listesi olarak belirlendi. Uluslararası popülerliği sayesinde, yirmi yedi ülkede yer alan toplamda elli dört şehir Bethlehem ile Kardeş Şehir ilan edildi.
    • Çoban Tarlası - Beit Sahour'un hemen dışında, alanın İsa'nın doğumunun bir grup çoban için ilan edildiği yer olduğu söylenir.
    • Yemlik Meydanı - Beytüllahim'in merkezinde ismini İsa'nın doğduğu yemlikten alan bir şehir meydanı.
  • Süleyman'ın Havuzları - El-Khader bölgesinde Kral Süleyman'ın adını taşıyan önemli bir yer.[24]
  • Salesian Cremisan Manastırı - Beit Jala banliyösünde bir şaraphane ve aktif bir Hristiyan manastırı.[25]
  • Jericho - İncil kentinin dünyanın en eski şehirlerinden biri olduğuna inanılmaktadır. Ölü Deniz'e olan yakınlığıyla Jericho, Filistinli turistler arasında en popüler yerdir. Turizm, Filidtin Otoriesi'nin kontrolü altındaki bölgeler ile İsrail arasındaki geçişin daha az kısıtlandığı bir yer olduğu için 2008'in ilk üç çeyreğinde yaklaşık % 42,3 artmıştır.[26]
  • 'Hebron - Yahudilik ve İslam geleneğinde kutsal bir şehir ve Patrikler ve Anaerkekler Mezarının bulunduğu yerdir. Geleneğe göre, burası büyük patriklerin (Abraham, Isaac ve Jacob) ve anaerkillerin (Sarah, Rebecca ve Leah) gömüldüğü yerdir. Kral Davut'un Kudüs'e taşınması da İsrail Krallığı'nın başkentiydi.
  • 'Nablus - Nablus, Batı Şeria'nın ticari başkenti olarak kabul edilir. Eski kenti ve mobilya ticareti ile tanınır.
  • 'Ramallah - Batı Şeria'nın idari ve kültürel başkenti Ramallah, dinsel rahat atmosferi ve ana caddeleri boyunca yer alan kafeleri ile bilinir.
  • 'Jenin - Kuzey Batı Şeria'da 4000 yıllık şehirdir.

Yürüyüş turları

2012'de Hollandalı bir diplomat, Batı Şeria'da 25 yürüyüş turu kitabı yayınladı. Diplomat tarafından kurulan bir grup yürüyüşçü 200'den fazla sayıya ulaştı ve neredeyse her hafta sonu yürüyüş yaptı.[27]

Gazze Şeridi
Gazze parkı, 2012

Gazze Şeridi'nin iklimi (Ağustos ayında ortalama 26 °C (79 °F) sıcaklığı) ve 75 kilometrelik (47 mil) sahil şeridi, Gazze ekonomisi için bir temel oluşturabilecek dış turizm için idealdir.[28]

Mevcut durum, katı bir şekilde kara, deniz ve havadan İsrail ablukası altındadır ve Gazalıların su ve kanalizasyon arıtma tesislerini tamir edememesi karşısında hala korkunç bir durumdadır.[29] Filistin Ulusal Otoritesi, Jabalya / Beit Lahya, Gazze Şehri, Nezarim / Wadi Gazi ve Rafah / Khan Yunis plaj alanlarının 2001 yılında plaj turizminin gelişmesi potansiyeli olduğunu belirledi.[30] İsrail'in Ağustos 2005'te Gazze'den ayrılmasının ardından Gazze'de turizmin geliştirilebileceği beklentileri vardı.[19][31][32] 2010 yılında Hamas'ın devlet başkanı yardımcısı, plajlarda kıyafet ve davranış kuralları koydu.[33] Al Deira gibi birkaç lüks otel 2000 yılında açıldı, ancak İsrail ablukası nedeniyle sabun ve şampuan gibi lükslerin Mısır'dan kaçırılması gerekiyordu. Konuklar nadirdi ancak bazı gazeteciler ziyaretlerinden keyif aldılar.[34]

2010 yılında Gazze, kâr amaçlı dinlenme tesisleri inşaatında kısa bir bina patlaması yaşadı.[35][36] Yeni eğlence parklarından ve restoranlardan bazıları Hamas iş girişimleridir.[37] Gazze'deki birçok yeni dinlence tesisi arasında Çılgın Su Parkı, Al-Bustan beldesi (Gazze) ve Bisan Şehri turist köyü bulunmaktadır. Birçok yeni restoran arasında Roots Club, Faisal Equestrian Club ve Gazze Arkeoloji Müzesi'nde üst düzey bir butik otel bulunan yeni restoran bulunmaktadır.[38] Lüks Blue Beach Resort, Gazze 2015 yılında açılmıştır.[39]

Birleşmiş Milletler insani yardım ajansı UNRWA'nın 2014 özeti ve istatistikleri, Gazze'nin ayrıntılı bir değerlendirmesini sunuyor: "Hamas'ın Haziran 2007'de Gazze'yi ele geçirmesinin ardından dayatılan sıkı abluka, yetenekli ve iyi eğitimli bir toplumun geliştirilmesi açısından hayatları ve geçim kaynaklarının azalmasına neden oldu.   Haziran 2010'da İsrail Hükümeti'nin ablukasında yapılan düzenlemelere rağmen, ithalat ve ihracat kısıtlamaları toparlanma ve yeniden yapılanmayı ciddi şekilde engellemeye devam ediyor. ”[40]

İsrail tatil köyleri

İsrail'in Gazze'yi boşaltmasından önce, İsrail yerleşimlerindeki tatil köyleri arasında Neve Dekalim'deki Palm Beach Hotel de vardı.[41] 2002 yılında ikinci intifada nedeniyle kapandı.[42]

Ayrıca bakınız

Kaynakça
  1. M'aan (26 Eylül 2011). "PCBS: Marked increase in West Bank tourism in 2010". M'aan. 18 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2012.
  2. "Arşivlenmiş kopya". 29 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2020.
  3. Israel and the Palestinian Territories. p254. Lonely Planet Publications. 2012
  4. Enz, Cathy A. (2009). Hospitality Strategic Management: Concepts and Cases (2 bas.). John Wiley and Sons. s. 273. ISBN 0-470-08359-X. 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2020.
  5. "Archived copy". 24 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2014. Dec. 18, 2012 Retrieved March 7,2014accessed
  6. Kaufman, David; Marisa S. Katz (16 Nisan 2006). "In the West Bank, Politics and Tourism Remain Bound Together Inextricably". New York Times. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2010.
  7. Purkiss, Jessica (22 Mart 2014). "Tourism as a tool to erase Palestinian identity". Middle East Monitor. middleeastmonitor.org.uk. 1 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2014.
  8. "Arşivlenmiş kopya". 15 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2020.
  9. "Archived copy". 27 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2013.
  10. "Archived copy". 18 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2014.
  11. Israel, the West Bank and Gaza Country Specific Information U.S. Department of State https://travel.state.gov/content/passports/en/country/israel.html 17 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  12. Fox News(Published June 4, 2012/Associated Press) http://www.foxnews.com/world/2012/06/04/israel-asks-arab-visitors-to-open-emails-to-search/ 15 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  13. Hass, Amira Feb. 27, 2012 http://www.haaretz.com/news/national/israel-denies-entry-to-american-teacher-working-in-west-bank.premium-1.506018 8 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  14. Hass, Amira, in Haaretz May 19, 2013 Israel effectively barring tourists from West Bank by neglecting to explain mandatory permit http://www.haaretz.com/news/national/israel-effectively-barring-tourists-from-west-bank-by-neglecting-to-explain-mandatory-permit.premium-1.524784?localLinksEnabled=false 27 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  15. "Palestinian autonomous areas". Europa World Year Book 2. Taylor & Francis Group. 2004. s. 3327. 14 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2020.
  16. UPI (9 Şubat 1969). "Feeling Of Resort Now Gone From Gaza Strip". Palm Beach Daily News. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.
  17. Abed, George T. (1988). The Palestinian economy: studies in development under prolonged occupation. Routledge. s. 113. ISBN 0-415-00471-3. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2020.
  18. Winter, Dave (1999). "Gaza Strip". Israel handbook: with the Palestinian Authority areas. Footprint Travel Guides. ISBN 1-900949-48-2. 14 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2020.
  19. Peraino, Kevin (26 Eylül 2005). "On The Beach". Newsweek. 31 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.
  20. Szepesi, Stefan(2012) Walking Palestine- 25 Journeys into the West Bank. Interlink Books. 978-1-56656-860-9
  21. Anthony Bourdain :Parts Unknown. Season 2 episode 1, CNN Sept. 15, 2013 http://edition.cnn.com/video/shows/anthony-bourdain-parts-unknown/season-2/jerusalem/index.html 28 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  22. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020.
  23. Mitnick, Joshua (26 Aralık 2008). "Calm brings record tourism to Bethlehem". Christian Science Monitor. 18 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2010.
  24. Thomas, Amelia; Kohn, Michael; Raphael, Miriam; Raz, Dan Savery (2010). Israel and the Palestinian Territories. Lonely Planet. ISBN 978-1-74104-456-0.
  25. Kaufman, David; Katz, Marisa S. (16 Nisan 2006). "In the West Bank, Politics and Tourism Remain Bound Together Inextricably". The New York Times. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2010.
  26. "Bethlehem visitor numbers soar in 2008 says Israel, ENI News". 13 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020.
  27. Sherwood, Harriet (19 Mart 2012). "Hills, olive groves … and a ferris wheel: hikers find the unexpected in Palestine". The Guardian. 5 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2012.
  28. Cohen, Saul B. (1994). Clive H. Schofield, Richard N. Schofield (Ed.). The Middle East and North Africa. Gaza viability. Routledge. ss. 121-2. ISBN 0-415-08839-9. 26 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020.
  29. "Archived copy". 7 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2014.
  30. Ministry of Environmental Affairs, (Ed.) (Aralık 2001). Assessment of land based pollution sources. Palestinian National Authority.
  31. Lazaroff, Tovah (7 Ağustos 2005). "Dishing up dreams on the Gaza beach". Jerusalem Post. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.
  32. McGreal, Chris (3 Mayıs 2005). "Gaza dreams of life after the Israelis: Fate of abandoned settler homes undecided as Palestinians plan tourist paradise". The Guardian. 29 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.
  33. Heyer, Hazel (9 Temmuz 2009). "Forbidden love on Gaza beach". eTurboNews. 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.
  34. McGirk, Tim (1 Temmuz 2009). "The Gaza Strip's Diamond in the Rough". Time. 12 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.
  35. "As the Israeli blockade eases, Gaza goes shopping" 10 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Donald Macintyre, 26 July 2010, The Independent.
  36. "New Gaza Leisure Projects Focus on Fun Not Hardship" 5 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. August 2, 2010, Reuters, New York Times.
  37. 27 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. [1]"Hamas commercial ventures thrive in Gaza's besieged economy," Mai Yaghi, Agence France Presse (AFP), July 26, 2010, Daily Star.
  38. "Al-Mathaf a Proud Tribute to Gaza's Past and Future," 18 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sami Abdel-Shafi, August 2010, This Week in Palestine.
  39. Booth, William (25 Ağustos 2015). "Gaza Strip's middle class enjoys spin classes, fine dining, private beaches". Washington Post. 14 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2016.
  40. "Arşivlenmiş kopya". 25 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020.
  41. Greenberg, Joel (18 Aralık 1994). "The Palm Beach Hotel: Another of Gaza's Many Anomalies". New York Times. 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.
  42. Mitnick, Joshua (24 Haziran 2005). "The Last Holdouts?". The Jewish Week. 4 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2010.

Dış bağlantılar
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.