Laodicealı Philonides

Philonides (Grekçe: Φιλωνίδης, y. MÖ 200 - y. MÖ 130) Suriye Laodikeia'lı, Antiochos Epiphanes ve Demetrius I. Soter'in hükümdarlığı sırasında Seleukos sarayında yaşayan Epikürcü bir filozof ve matematikçi.

Hayatı ve çalışmaları

Esas olarak Herculaneum'daki Papyri Villasındaki kömürleşmiş papirüs parşömenleri arasında keşfedilen Philonides'in Yaşamı (Life of Philonides)’ndan bilinmektedir.[1] Philonides, Seleukos sarayıyla iyi bağları olan bir ailede doğdu.[2] Matematikçi Eudemus ve Dionysodorus tarafından kendisine matematik öğretildiği söylenir.[3] Philonides, Antiochus IV Epifanes'i Epikürcülüğe katmaya çalıştı ve daha sonra yeğeni Demetrius I Soter'a felsefe eğitimi verdi. Philonides sarayda çok onurlandırıldı ve çeşitli taş yazıtlardan da tanınmaktadır.[4] Cyreneli filozof Carneades, Stoacı Babilli filozof Diyojen, Epikürcü Basilides ve Thespis ile temas halindeydi.

Bir matematikçi olarak ünlenmişti ve Pergalı Apollonius tarafından Konikler (Conics) ikinci kitabının önsözünde kendisinden bahsedilmektedir.[3][5]

Philonides, Epikuros ve meslektaşlarının çalışmalarının gayretli bir koleksiyoncusuydu ve muhtemelen topladığı eserlerin derlemeleri olan 100'den fazla eser yayınladığı söylenmektedir.[6]

Bir matematikçi olarak Antiochos IV. Epiphanes yönetimindeki Seleukos sarayında Antakya'da oldukça etkili olacaktı. Danışman olarak hükümdarıyla diplomatik faaliyetlerde bulundu. Philonides, etkisini Carnéades'in kökeni olan şehrini desteklemek için kullanıyor gibiydi. Ömrünün sonlarında Laodikea şehrinin valisi olmuş gibi görünüyor.

Philonides, minimumun matematiksel hipotezine göre, "en küçük" kavramı veya atomun güvensizliği üzerine geometrik nitelikte yorumlar geliştirirdi.[7]

Notlar
  1. Vita Philonidi, PHerc. 1044
  2. Dov Gera, (1998), Judaea and Mediterranean Politics, 219 to 161 B.C.E., page 274. BRILL
  3. Ian Mueller, Geometry and scepticism, in Jonathan Barnes, (2005), Science and Speculation: Studies in Hellenistic Theory and Practice, page 94. Cambridge University Press.
  4. Dewitt, (1999), Epicurus and His Philosophy, pages 119-120. U of Minnesota Press
  5. Apollonius, I 192.7-11
  6. H. Gregory Snyder, (2000), Teachers and Texts in the Ancient World, pages 49-50. Routledge
  7. Renée Koch-Piettre, article sur Philonidès, op. cit.

Kaynakça
  • I. Gallo, Studi di papirologia ercolanese, Neapel 2002, ISBN 8870922073, ss. 59–205 (İtalyanca çeviri ile).
  • Matthias Haake: Der Philosoph in der Stadt, München 2007, ISBN 978-3-406-55856-6, ss. 148–159.
  • Michael Erler: Philonides. In: Hellmut Flashar (Ed.): Grundriss der Geschichte der Philosophie. Die Philosophie der Antike, Bd. 4/1: Die hellenistische Philosophie, Schwabe, Basel 1994, ISBN 3-7965-0930-4, ss. 251–255.
  • Kilian J. Fleischer: Dionysios von Alexandria, De natura (περὶ φύσεως). Übersetzung, Kommentar und Würdigung. Mit einer Einleitung zur Geschichte des Epikureismus in Alexandria. Brepols, Turnhout 2016, ISBN 978-2-503-56638-2, ss. 63–70.
  • Renée Koch-Piettre, Philonidès de Laodicée et le Canon épicurien (Laodikeialı Philonides ve Epikürcü Kanon)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.