Longyearbyen

Longyearbyen, Arktik Okyanusu'nde Norveç'e bağlı takımadalardan biri ve ayrıca takımadaların oluşturduğu Svalbard yönetim biriminin merkezidir. 1.000 nüfusu aşan Dünya'nın en kuzey yerleşim birimidir. Kasabanın nüfusu 2013 verilerine göre 2.075'tir.[1]

Longyearbyen
kasaba
Longyearbyen lokalstyre

Arma
Sloganlar:
„unikt, trygt og skapende”
Longyearbyen
Longyearbyen'in Svalbard içindeki konumu
Ülke Norveç
Bağımlı bölge Svalbard
Kuruluş 1906
İdare
 • Belediye başkanı Kjell Mork (AP)
Yüzölçümü
 • Toplam 242,86 km² (9.376 mil²)
Nüfus
 (2013)
 • Toplam 2.075
Zaman dilimi UTC+01.00 (UTC)

Coğrafya

Longyearbyen, 78°13′K 15°33′D koordinatlarında bulunur. Kuzey Kutbuna yakın konumundan dolayı Longyearbyen'de ekim sonu - şubat ortası arası gece yaşanırken, nisan ortası - ağustos ortası arası gündüz yaşanır. Adada hâkim olan iklim tundra türüdür. Longyearbyen adasının - Spitzberg'den ayrı olarak- yüzölçümü 242,86 km²'dir.[1]

Tarihi

1926'ya kadar Longyear City olarak bilinen kasaba, 1906'da Arctic Coal Company ile kömür madenini işletmeye başlayan John Munroe Longyear'den adını alır. Sondaki "byen" takısı, Norveççe'de şehir mânâsına gelmektedir. Şirketi 1916'da devralan Store Norske Spitsbergen Kulkompani (SNSK), hâlâ madeni işletmektedir.

Eski elektrik santrali, İkinci Dünya Savaşı'ndan sağ kalan bir avuç binadan biridir

Svalbard, 1940'ta Norveç'in Alman işgalinden etkilenmedi. Bununla birlikte, 1941'den itibaren takımadalar, Müttefik güçler arasındaki tedarik zincirinde stratejik öneme sahip olmanın yanı sıra, çok ihtiyaç duyulan bir kömür kaynağı haline geldi. Sürgündeki Norveç hükümeti bir Sovyet-İngiliz işgalini reddetti,[2] bunun yerine İngiliz Ordusu Spitsbergen'i boşaltmak için Eldiven Operasyonu başlattı. 29 Ağustos 1941'de Ny-Ålesund'un tüm nüfusu Longyearbyen'e tahliye edildi ve 3 Eylül'de 765 kişi Longyearbyen'den İskoçya'ya tahliye edildi. Daha sonra son 150 kişi daha tahliye edildi.[3] Longyearbyen'in nüfusu azalırken, çoğunlukla meteorolojik verileri elde edebilmek için Adventdalen]]'de küçük bir Alman garnizonu ve hava sahası kuruldu. İngiliz Fritham Operasyonu'un Barentsburg'un kontrolünü yeniden ele geçirmesinden sonra, Alman kuvvetleri Longyearbyen'i savaşmadan bıraktı.[4]

Eylül 1943'te Kriegsmarine, Longyearbyen, Barentsburg ve Grumant'ı bombalamak için Tirpitz ve Scharnhorst isimli iki savaş gemisi ve dokuz muhrip gönderdi. Longyearbyen'de Sverdrupbyen'e ek olarak hastane, elektrik santrali, bir ofis binası ve bir konut binası olarak sadece dört bina sağlam kaldı. Longyearbyen, 27 Haziran 1945'te anakaradan ayrılan ilk gemiyle savaşın sonuna kadar huzurdan yoksun olarak kaldı.[5]

Savaştan sonra

Madenciliğin hızlı bir şekilde yeniden inşası ve yeniden başlatılması için savaş sırasında planlar yapıldı. 1948'e gelindiğinde, kömür üretimi savaş öncesi yılda 480.000 ton (470.000 uzun ton; 530.000 kısa ton) seviyesine ulaştı. Nybyen 1946'da kuruldu ve her biri 72 kişiyi barındıran beş kışladan oluşuyordu. 1949'da Longyearbyen'de sığır, süt, domuz ve tavuk yetiştirmek için bir çiftlik inşa edildi. 1950'de yerel bir radyo istasyonu yayın yapmaya başladı. Mezar alanı 44 kişinin gömülü olduğu 1950 yılına kadar kullanımda kaldı. Bununla birlikte, vücutların donmuş toprak nedeniyle parçalanamadığı ve çeşitli mikroorganizmaları koruyabilecekleri keşfedildi. O zamandan beri cenazeler cenazeye gönderilmek üzere anakaraya gönderildi. Huset toplum merkezi 1951'de açıldı.

Ananevî olarak bir şirket kasabası olan Longyearbyen, belde turizm ve araştırma açısından büyürken madencilik çalışmalarının çoğu 1990'dan beri Sveagruva'ya sevkedildi. Bu noktada Svalbard Üniversite Merkezi, Svalbard Küresel Tohum Deposu ve Svalbard Uydu İstasyonu gibi müesseseler orada hizmete açıldı. Oradaki cemaate Svalbard Havaalanı, Longyear ve Svalbard Kilisesi'nce hizmet verilmektedir.[1]

Ekonomi

Svalbard Uydu İstasyonu, yerinin kutupsal yörüngede olan uydulardan veri indirmek için fevkalade olması hasebiyle inşa edildi. Hotellneset'in üstündeki Platåberget'de bulunan istasyonu NASA ve Norveç Uzay Merkezi'nin ortaklaşa yaptırdılarsa da 2001'den beri Kongsberg Uydu Hizmetleri'nce yönetilmektedir.[6] EISCAT, evreuyumsuz saçılım radarını işleterek kuzey kutup ışıklarını inceler.[7] followed by Svalbard Satellite Station in 1999[8] Global Crop Diversity Trust tarafından idare edilen Svalbard Küresel Tohum Deposu, milyonlarca ton mahsûlü yeraltında emin şekilde saklayabilecek bir tesis olup küresel ısınma, sel, yangın ve nükleer felaketler dahil tabii ve insanî felaketlerden korumak için tasarlanmıştır. Buranın bu depo için seçilmesindeki faktörler arasında medeniyetten uzak olması, sağlam bir jeolojisinin bulunması ve sürekli olarak donmuş yer (İng. İngilizce: permafrost) bulunmaktadır.[9]

Turizm
Longyearbyen'in tepeden görünüşü

Adaya yaz ve kış aylarında birçok turist gelir. Adanın bu denli fazla turist çekmesinin en öncelikli sebebi Norveç'te sadece birkaç yerde bulunan, yasal olarak izin almadan kar araçları sürülebilen arazilerin bulunmasıdır. Longyearbyen dünyanın en kuzeydeki şehri olma özelliğini taşır. Kent merkezinin hemen dışında yılda ortalama 90.000 yolcu taşımakta olan bir de havaalanı bulunur. Norveç'te, Oslo'dan ve Tromsø'den şehre düzenli uçuşlar yapılır.

İklim

Svalbard'da iklim, son onyıllarda bütün kutupsal bölgelerde olduğu gibi eskiye nazaran ısınmıştır. Bugün artık Svalbard adalarının etrafını gemiyle dolaşmak mümkündür. Hızlı eriyen buzdan dolayı artık avlanacak yerleri yeterince bulamayan buz ayılarının açlıktan ölmeleri tehlikesi mevcuttur.[10] Buna rağmen Longyearbyen, normal enlemlerde yaşayanlar için soğuk bir yerdir.

 Longyearbyen iklimi 
Aylar Oca Şub Mar Nis May Haz Tem Ağu Eyl Eki Kas Ara Yıl
En yüksek sıcaklık (°C) 7,7 6 6,3 7,5 10,6 15,7 21,3 18,1 15,2 8,9 7,5 7,2 21,3
Ortalama en yüksek sıcaklık (°C) −13,0 −13,0 −13,0 −9,0 −3,0 3,0 7,0 6,0 1,0 −4,0 −8,0 −11,0 −4,7
Ortalama sıcaklık (°C) −16,5 −17 −16,5 −12,5 −5 1 5 4 −1 −6,5 −11 −14,5 −7,54
Ortalama en düşük sıcaklık (°C) −20,0 −21,0 −20,0 −16,0 −7,0 −1,0 3,0 2,0 −3,0 −9,0 −14,0 −18,0 −10,3
En düşük sıcaklık (°C) −38,8 −43,7 −46,3 −39,1 −21,7 −8,4 0,2 −3,9 −12,6 −20,8 −33,2 −35,6 −46,3
Ortalama yağış (mm) 22,0 28,0 29,0 16,0 13,0 18,0 24,0 30,0 25,0 19,0 22,0 25,0 271
Kaynak: [11][12]

Kaynakça
  1. "Longyearbyen" (madde). İnternet: İngilizce Vikipedi. 3 Şubat 2016. 5 Aralık 2007 tarihinde kaynağından (HTML) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2016.
  2. Arlov (1994): 74
  3. Holm (1999): 73
  4. Arlov (1994): 75
  5. Holm (1999): 74
  6. Grønli, Kristin Straumsheim (Aralık 2006). "Øyet i himmelen laster ned på Svalbard". Forskning.no (Norveççe). 14 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2012.
  7. Holm (1999): 36
  8. Holm (1999): 141
  9. Roug, Louise (12 Ekim 2007). "The Seed Bank Atop the World". Los Angeles Times. 15 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2012.
  10. "Global Warming In The Arctic: The Melting Of Svalbard". LANDMARK MEDIA INC. 2011. 19 Ocak 2016 tarihinde kaynağından (HTML) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2016.
  11. Climate and daylight in Svalbard (Longyearbyen)"Climate and daylight in Svalbard (Longyearbyen)". NordicVisitor. 19 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2011.
  12. (sadece en yüksekler),

Dış bağlantılar

İngilizce

Norveççe

Wikimedia Commons'ta Longyearbyen ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.