Hırvatistan

Hırvatistan (Hırvatça: Hrvatska Sırp-Hırvatça telaffuz: [xř̩ʋaːtskaː]), resmî adıyla Hırvatistan Cumhuriyeti (Hırvatça: Republika Hrvatska dinle ), Avrupa'da Orta Avrupa, Balkanlar ve Akdeniz'in kesişme noktasında bulunan üniter demokratik bir parlamenter cumhuriyet. Başkenti aynı zamanda en büyük kenti Zagreb olan devlet, başkentin dışında 20 idari bölgeye bölünmüştür. Hırvatistan kıtasal alanı ve binden fazla adasıyla 56.594 km²'lik bir yüz ölçümüne sahiptir. Ülkenin 4,29 milyonluk nüfusunun büyük çoğunluğu Hırvat'tır ve en büyük din Hristiyanlığın, Katolik Mezhebidir.

Hırvatistan Republika Hrvatska Hırvatistan Cumhuriyeti
Bayrak Arma
Millî marş Lijepa naša domovino Güzel Anavatanımız
Başkent ve	Zagreb 45°48′K 16°0′D
Resmî diller	Hırvatça
Hükûmet	Üniter demokratik parlamenter cumhuriyet
• Cumhurbaşkanı	Zoran Milanović
• Başbakan	Andrej Plenković
Tarihçe
• Tarih	7. yüzyıl'ın ilk yarısı
• Orta Çağ düklüğü	4 Mart 852
• Bağımsızlık	21 Mayıs 879
• Hırvatistan Krallığı	925
• Macaristan ile birlik	1102
• Habsburg Krallığı'na katıldı	1 Ocak 1527
• Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'ndan ayrıldı	29 Ekim 1918
• Yugoslavya'dan ayrıldı	25 Haziran 1991
• Su (%)	0,23
Nüfus
• 2012 tahminî	4.267.558
• 2011 sayımı	4,284,889 (128.)
• Yoğunluk	75,8/km^2 (196,3/sq mi) (126.)
GSYİH (SAGP)	2020 tahminî
• Toplam	117,928 milyar $ (81.)
• Kişi başına	29.207 $ (55.)
GSYİH (nominal)	2020 tahminî
• Toplam	63,172 milyar $ (77.)
• Kişi başına	15.646 $ (55.)
Gini (2018)	29.7[1] düşük
İGE (2019)	0.851 çok yüksek · 43.
Para birimi	Kuna (HRK)
Zaman dilimi	UTC+1 (OAZD)
• Yaz (YSU)	UTC+2 (OAYZD)
Telefon kodu	385
İnternet alan adı	.hr

Hırvatlar ilk olarak 7. yüzyılın başlarında bugün Hırvatistan olarak bilinen bölgeye gelmişler ve 9. yüzyıla doğru iki düklükten oluşan bir devlet kurmuşlardır. Tomislav'ın 925 yılında ilk kral olmasıyla birlikte Hırvatistan bir krallığa dönüşmüştür. Hırvatistan Krallığı 2. yüzyıla yakın bir süre boyunca bölgede egemen olmayı sürdürmüş, Kral IV. Petar Krešimir ve Dmitar Zvonimir dönemlerinde altın çağını yaşamıştır. 1102 yılında Macaristan Krallığı ile birlik olmuş, 1527'deki Osmanlı fethinden sonra Hırvatistan Parlamentosu Habsburg Hanedanı'ndan I. Ferdinand'ı Hırvatistan tahtına çıkarmıştır. 1918 yılında I. Dünya Savaşı'ndan sonra Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'ndan bağımsızlığını ilan eden Sloven, Hırvat ve Sırp Devleti'nin içinde yer alarak Yugoslavya Krallığı'nın kurucuları arasında yer aldı. II. Dünya Savaşı boyunca kısa dönem faşist bir kukla devlet olan Hırvatistan Bağımsız Devleti adı altında yönetilen ülke savaştan sonra Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti'nin kurucu ve bileşenleri arasında yer aldı. Haziran 1991'de bağımsızlığını ilan eden 8 Ekim 1991'de bağımsız olan Hırvatistan, bağımsızlığın üzerine 4 yıl boyunca süren bir savaş geçirdi.

Hırvatistan bugün oldukça yüksek hayat standartları, ortalama ömür, okur-yazarlık oranları ve homojen gelir dağılımı oranlarıyla Orta Avrupa ülkeleri arasında yüksek eğitim, sağlık, yaşam kalitesi ve ekonomik dinamizm standartlarına sahiptir. Uluslararası Para Fonu tarafından gelişmekte olan ülke olarak sınıflandırılan ülke, Dünya Bankası tarafından yüksek gelirli ekonomi olarak tanımlanmaktadır. Hırvatistan Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği, Avrupa Konseyi, NATO, Dünya Ticaret Örgütü ve CEFTA üyesi olup Akdeniz Birliği'nin kurucu üyelerindendir. 1 Temmuz 2013 tarihinden itibaren ise Avrupa Birliği üyesi olmuştur.

Ülke ekonomisinin büyük bölümü hizmet sektörüne dayalıyken sanayi ve tarım diğer büyük sektörlerdir. Dünya'nın en çok tercih edilen 18. turistik ülkesi olan Hırvatistan, özellikle yaz ayları boyunca turizm sektöründen büyük gelir elde eder. Devlet, kayda değer hükûmet harcamalarıyla ekonomiyi bir ölçüde kontrol eder. Avrupa Birliği ülkenin en önemli ticaret ortağıdır. 2000 yılından beri özellikle Pan-Avrupa koridorları üzerindeki ulaştırma rotaları ve tesisler üzerinde altyapı çalışmaları gerçekleştirmektedir. İç kaynaklar Hırvatistan enerjisinin kayda değer bir bölümünü oluşturmaktadır. Hırvatistan medya ve yayıncılık alanında çok sayıda kamu kurumunu ve kurumsal yatırımlar yoluyla kültürü desteklerken, evrensel bir sağlık sistemi ve ücretsiz ilköğretim ve ortaöğretim sağlar.

Tarih

Tarihöncesi ve Antik dönem

Khoroáthos adının vurgulandığı Tanais Tableti.

Bugün Hırvatistan olarak bilinen bölgede tarihöncesi dönemde yerleşim bulunmaktaydı. Hırvatistan'ın kuzeyindeki Krapina bölgesinde ortaya çıkan Neanderthal fosilleri Eski Taş Çağı'na tarihlenmiştir.[2] Ülkenin bütün bölgelerinde Eski Taş Çağı ve Bakır Çağı'ndan kalıntılar bulunmuştur.[3] Ülkedeki antik yerleşimlerin büyük çoğunluğu ve en önemli üçü-Starčevo, Vučedol ve Baden kültürleri kuzeydeki nehir yataklarında bulunmaktadır.[4][5] Hırvatistan'da Demir Çağı İlliryalı Hallstatt ve Kelt La Tène kültürlerinden izler bırakmıştır.[6]

Çok daha sonraları bölgeye bir yandan Liburniyanlar ve İlliryalılar gelirken diğer yandan ilk Yunan kolonileri Vis ve Hvar'da kuruldu.[7] MS 9 yılında bölge Roma İmparatorluğu'na bağlandı. İmparator Diocletianus MS 305 yılında inzivaya çekilince Split kentine büyük bir saray inşa ettirdi.[8] 5. yüzyıl boyunca son Batı Roma İmparatorlarından Julius Nepos, küçük imparatorluğu bu saraydan yönetmiştir.[9] Bu dönem Avarlar ve Hırvatların 7. yüzyılın ilk yarısında bölgeye gelmesi ve neredeyse bütün Roma kentlerini yıkmasıyla sona erer. Roma'dan hayatta kalanlar kıyıdaki daha uygun alanlara, adalara ve dağlara çekildi. Dubrovnik bu kişilerden Epidarius tarafından kurulmuştur.[10]

Hırvatların etnogenetik kökeni bilinmemekle birlikte buna ilişkin birçok teori vardır. Bunlardan Slav ve İranlı teorileri en sık ortaya atılan teorilerdir. En çok kabul edilen görüş Kavimler Göçü'yle birlikte Beyaz Hırvatların, Beyaz Hırvatistan'dan göçtüklerini ileri süren Slav teorisidir. Buna karşın diğer teori ise Yunanca yazılan Tanais Tabletleri'ndeki Χορούαθ[ος], Χοροάθος ve Χορόαθος (Khoroúathos, Khoroáthos, ve Khoróathos) sözcüklerine dayanarak ortaya atılan, bu sözcüklerin İranlı kökene sahip Hırvatlar olduğunu ileri süren görüştür.[11]

Orta Çağ

Baška tableti, Glagol alfabesi ile yazıldığı bilinen en eski kaynaktır.

10. yüzyılda Bizans İmparatoru VII. Konstantinos tarafından yazdırılan De Administrando Imperio'ya göre Hırvatlar bugün Hırvatistan olarak bilinen bölgeye 7. yüzyılın başlarında gelmişlerse de bu tez Hırvatların bölgeye 6. yüzyıl ile 9. yüzyıl arasında geldiğini savunanlar tarafından çürütülmeye çalışılmaktadır.[12] Sonraları doğrulanan Einhard'ın 818 yılında yazdığı kayıtlara göre, Ljudevit Posavski ve Borna tarafından yönetilen Pannonia ve Dalmaçya adı altında iki düklük kuruldu. Bunlar Francia'ya bağlı vassal bir bölge olan Hırvatların ülkesi hakkında yazılmış ilk belgelerdir.[13] Bölgedeki Fransız üstünlüğü 20 yıl sonra Mislav'ın hükümdarlığı ile birlikte sona ermiştir.[14] VII. Konstantinos, Hırvatların Hristiyanlaşma sürecinin 7. yüzyılda başladığını söylese de Hırvatların Hristiyanlaşması genellikle 9. yüzyıla tarihlenir.[15] Papa tarafından tanınan ilk Hırvat hükümdarı Branimir'dir ve Papa VIII. Ioannes 878 yılında ona Dux Croatorum (Hırvatların Dükü) lakabını takmıştır.[16]

Orta Çağ'da ve 1991-1992 kuşatması'nda kentin savunulmasına katkı sağlayan Dubrovnik surları.

Tomislav, Hırvatistan'ın Papalık tarafından kral olarak tanınan ilk hükümdarıdır. Papa VIII. Ioannes tarafından 925 yılında kendisine gönderilen bir mektupla bu unvanı almıştır. Macar ve Bulgar istilalarına karşı başarı göstererek Hırvat krallarının etkisini daha da yaymıştır.[17] Orta Çağdaki Hırvat Krallığı, IV. Petar Krešimir (1058-1074) ve Dmitar Zvonimir'in (1075-1089) hükümdarlıkları dönemlerinde altın çağını yaşamıştır.[18] 1091 yılında II. Stjepan'ın ölümüyle birlikte Trpimirović hanedanı sona ermiş, Macar Kralı Ladislaus, Hırvatistan Krallığı üzerinde hak iddia etmiştir. Bu iddialar karşısında bir savaş meydana gelmiş ve 1102 yılında Macar Kralı Coloman döneminde Hırvatistan, Macaristan ile birleşme yoluna gitmiştir.[19]

İlerleyen dört yüzyıl boyunca Sabor adında bir parlamento ve kral tarafından atanan Ban adında valiler tarafından yönetildi.[20] Bu dönemde Osmanlı fetihleri ve kıyıların kontrolü için Venedik Cumhuriyeti ile mücadelelere girişti. Venedik, bağımsızlığına kavuşan Dubrovnik şehir devleti dışında, 1428'de Dalmaçya'nın büyük bölümünün kontrolünü ele geçirdi. Osmanlı fetihlerine karşı 1493'te yapılan Krbava Muharebesi ile 1526'da yapılan Mohaç Muharebesi kesin Osmanlı zaferiyle sonuçlandı. Kral II. Lajos'un Mohaç'ta ölmesinden sonra Cetin Parlamentosu, 1527 yılında Habsburg Hanedanı'ndan I. Ferdinand'ı, Osmanlı fetihlerine karşı koruma sağlaması koşuluyla Hırvatistan'ın yeni hükümdarı olarak seçti.[20][21] Bu devir, Frankopan ve Šubić gibi soylu yerli ailelerden birçok kişinin Ban mevkisine yükselmesiyle sonuçlandı.[22]

Coğrafya

Hırvatistan'ın topografik haritası.

Doğuda Sırbistan, güneydoğuda Bosna-Hersek, kuzeybatıda Slovenya, kuzeydoğuda Macaristan ve güneyde Karadağ ve Adriyatik Denizi ile çevrili olan Hırvatistan Orta ve Güneydoğu Avrupa'nın kesişim bölgesinde bulunur. 42°-47° kuzey paralelleri ile 13°-20° doğu meridyenleri arasında bulunan ülkenin en güneyde kalan bölümü Bosna-Hersek'in Neum kentinin araya girmesi nedeniyle ülkenin geri kalanıyla kara bağlantısına sahip değildir.[23]

HIRVATISTAN'dan yönler
Slovenya	Slovenya  Macaristan	Macaristan
Adriyatik Denizi	K B D G	Sırbistan
Adriyatik Denizi	Karadağ  Adriyatik Denizi	Bosna-Hersek

Ülke 56.594 km²'lik bir alana yayılır ve bunun 56.414 km²'si kara, 128 km²'si ise iç sulardır. Bu yüz ölçümüyle dünyanın en büyük 127. ülkesidir.[24] Rakım Dinar Alplerine doğru yükselir ve güneyde Bosna-Hersek sınırına yakın bir noktada bulunan Dinara'da 1831 metre ile en yüksek noktaya ulaşır,[24] ülkenin güneybatı sınırının tamamını kaplayan Adriyatik Denizi'nde 0'a iner. Ülke bin kadar ada ve adacığa sahipken bunların ancak 48'i yerleşime açıktır. En büyük adalar 405 km² kararlık yüzölçümleriyle Cres ve Krk adalarıdır.

Biokovo, Dalmaçya'daki en yüksek dağ tepesidir.

 

Plitvice Gölleri, UNESCO Dünya Miras Listesi'ne dahildir.

Büyük nehirler Sava, Drava, Kupa ve Tuna, Hrvatsko Zagorje'nin dağlık kuzey partları ve Slavonya'nın ovalık kuzey bölgelerinden geçer. Ülkenin en doğusundaki Vukovar boyunca akan ve ülkenin Sırbistan'la olan sınırının bir bölümünü çizen Tuna, Avrupa'nın en uzun ikinci nehridir. Adriyatik kıyısı ve adalara yakın orta ve güney bölgeler, alçak dağ ve ormanlık arazilerden oluşur. Ülkede işletmeye değer oranda petrol, kömür, boksit, düşük kalite demir cevheri, kalsiyum, alçıtaşı, doğal asfalt, silis, mika, kil, tuz ve hidroelektrik bulunur.[24]

Karst topografya ülkenin Dinar Alpleri başta olmak üzere yaklaşık yarısını meydana getirir.[25] Ülkede birçok mağara bulunur ve bunların 49'u 250, 14'ü 500, 3'ü ise 1000 metreden daha derindir. Ülkenin en ünlü gölleri birbirine dolomit ve kireç taşı dizileri üstünden birbirine bağlanan 16 göl ve şelalelerinden oluşan Plitvice Gölleri'dir. Göllerin ünü birbirlerinden turkuaz, nane yeşili, gri ve mavi gibi değişik renkleriyle ayrılmalarıdır.[26]

İklim

Hırvatistan'ın çoğu Köppen iklim sınıflandırması tarafından tanımlanan ılık ve yağmurlu bir karasal iklimin etkisi altındadır. Aylık ortalama sıcaklık -3 °C (ocak) ile 18 °C (temmuz) arasında değişir. Ülkenin en soğuk bölgeleri 1200 metre yükseklikten sonra karlı orman ikliminin görüldüğü Lika ve Gorski Kotar iken en ılık bölgeler ise Akdeniz ikliminin görüldüğü Adriyatik kıyısı, özellikle de sıcaklığın deniz tarafından yönlendirildiği kıyının hemen iç kesimidir. Sonuç olarak sıcaklık farkları karasal bölgelerde daha belirgindir. Ülkede en düşük sıcaklık -35.5 °C ile 3 Şubat 1919'da Čakovec'de görülmüşken en yüksek sıcaklık 42.4 °C ile 5 Temmuz 1950'de Karlovac'da görülmüştür.[23]

Yıllık ortalama yağış miktarı coğrafi bölge ve egemen olan iklim türüne göre 600 mm ile 3500 mm arasında değişir. En düşük yağış miktarı Vis, Lastovo, Biševo, Svetac gibi dışta kalan adalarda ve Slavonya'nın doğu bölgeleriyken en yüksek yağış miktarı görülen yerler Dinar Alpleri ve Gorski kotar'dır. Egemen rüzgarlar kuzeydoğu ve güneydoğudaki bölgeleri hafif ılımanlaştırırken kıtasal alandaki egemen rüzgarlar kıtasal etkenler tarafından belirlenir. En hızlı rüzgarlar en soğuk aylarda kıyı boyunca genellikle bora ve kimi zaman sirokko şeklinde görülür. Ülkenin en güneşli bölgesi yıllık 2700 saatten fazla güneş gören Hvar ve Korčula iken onları yıllık 2000 saatten fazla güneşlenme süreleriyle Güney Adriyatik bölgesi, kuzey Adriyatik kıyısı ve Slavonya izler.[23]

Yönetim

İdari birimler

Hırvatistan ilk kez Orta Çağ'da ilçelere bölünmüştür.[27] İdari bölümler zaman içinde Osmanlı fetihlerinde kaybedilen topraklar, bu toprakların özgürlüğünü kazanması, Dalmaçya, Dubrovnik ve Istria bölgelerindeki politik statünün değişmesine bağlı olarak zaman içinde değişmiştir. Bu geleneksel bölünme 1920'lerde Sloven, Hırvat ve Sırp Krallığı, ardından Yugoslavya Krallığı'nın oluşturduğu oblastlar ve banovinalar nedeniyle tamamen ortadan kalkmıştır.[28] Komünist yönetimindeki Hırvatistan, II. Dünya Savaşı'nda etken bir güç olan Yugoslavya'yı meydana getiren öğelerden biriydi ve bu dönemde idari yapılanma tümden değiştirilerek ülke 100 kadar belediyeye bölündü. 1992'de çıkarılan bir yasayla birlikte tekrar 1920'den önceki idari birimlere, ilçelere bölündü ancak 1918'de Translithanya'da oluşturulan 8 ilçe ve merkezleri Bjelovar, Gospić, Ogulin, Požega, Vukovar, Varaždin, Osijek ve Zagreb'in yanında 7 ilçe daha oluşturarak bölgeyi 15 ilçeye böldü.[29][30]

Ülke 1992'de tekrar ilçelere bölündüğünden beri 20 ilçe ve Zagreb Başkent Bölgesi'ne bölünmüştür. Zagreb bir ilçenin ve bir kentin sahip olduğu yetkilere sahiptir. İlçelerin sınırları birkaç kez değişikliğe uğradı; bu değişikliklerin en önemlisi 2006 yılında meydana gelmiştir. İlçeler toplam 127 kente ve 429 belediyeye bölünmüştür.[31]

Požega

Virovitica

Bjelovar

Koprivnica

Čakovec

Varaždin

Krapina

Pazin

Rijeka

Zagreb

Osijek

Vukovar

Slavonski Brod

Karlovac

Dubrovnik

Split

Šibenik

Zadar

Sisak

Gospić

Hırvatistan'ın idari birimleri

İlçe	Merkez	Alan (km²)	Nüfus
Bjelovar-Bilogora	Bjelovar	2,652	119,743
Brod-Posavina	Slavonski Brod	2,043	158,559
Dubrovnik-Neretva	Dubrovnik	1,783	122,783
Istria	Pazin	2,820	208,440
Karlovac	Karlovac	3,622	128,749
Koprivnica-Križevci	Koprivnica	1,746	115,582
Krapina-Zagorje	Krapina	1,224	133,064
Lika-Senj	Gospić	5,350	51,022
Međimurje	Čakovec	730	114,414
Osijek-Baranja	Osijek	4,152	304,899
Požega-Slavonia	Požega	1,845	78,031
Primorje-Gorski Kotar	Rijeka	3,582	296,123
Šibenik-Knin	Šibenik	2,939	109,320
Sisak-Moslavina	Sisak	4,463	172,977
Split-Dalmaçya	Split	4,534	455,242
Varaždin	Varaždin	1,261	176,046
Virovitica-Podravina	Virovitica	2,068	84,586
Vukovar-Syrmia	Vukovar	2,448	180,117
Zadar	Zadar	3,642	170,398
Zagreb ilçesi	Zagreb	3,078	317,642
Zagreb kenti	Zagreb	641	792,875

Ekonomi

Turizm

Brač adasındaki Zlatni Rat Hırvatistan turizmi için önemli yerlerden biridir.

Türkevi, Rijeka'daki pazar

Hırvatistan'da turizm hizmet sektörünün büyük bölümünü oluşturur ve Hırvatistan gelirlerinin yaklaşık %20'sini oluşturur. Turizm endüstrisi gelirleri 2011 yılı için 6.61 milyar € olarak tahmin edilir. Bu pozitif etki Hırvatistan'ın perakende sektörü, endüstri malı satışları ve mevsimlik işçilik gibi alanlardaki gelişmiş iş hacminin oluşmasına katkı sağlar. Turizm endüstrisi ülkenin dış ticaret açığının kapanmasına büyük katkı sağladığı için dış satım olarak değerlendirilir.[32] Hırvatistan Bağımsızlık Savaşı'nın bitmesinden sonra ülkeye gelen turist sayısı 10 milyona yükselerek dört kata yakın bir artış göstermiştir.[23] Hırvatistan'daki turistlerin çoğu Hırvat turistler ve bir o kadar Alman, Sloven, Avusturyalı ve Çek'tir. Ülkeye gelen turistlerin kalış süresi ortalaması 4.9 gündür.[33]

Ülkeye gelen turistlerin çoğu Adriyatik Denizi kıyılarını tercih etmektedir. Opatija, 19. yüzyılın ortalarında ülkenin ilk tatil kasabası haline gelmiştir. Bu kasaba 1890'lara kadar Avrupa'nın en önemli sağlık merkezlerinden birine dönüşmüştür.[34] Kıyı ve adalar boyunca birçok tatil alanının açılmasından sonra, kitle turizminden yiyecek içecek pazarının büyümesine birçok servis sağlamıştır. Turizm sektörünün en önemli gelirleri deniz turizminden sağlanmakta olup Orta Çağ kıyı kentleri ve yaz boyunca gerçekleştirilen birçok kültürel etkinlik dolayısıyla marinalara her yıl 16 bin kadar yat yaklaşmaktadır. Kıyıdan içeride kalan bölgeler dağ turizmi, agroturizm ve spalar gibi birçok alanda olanaklar sağlamaktadır. Bunların yanında başkent Zagreb de kıyıdaki kentler ve tatil kasabalarıyla yarışan önemli bir turizm bölgesidir.[35] Kirlenmemiş deniz doğası, birçok doğal rezervleri ve 116 Mavi Bayraklı plajı ülke için bir övünç kaynağıdır.[36] Bu özellikleriyle Hırvatistan dünyanın en çok turist alan 18. ülkesidir.[37]

Demografi

2011'deki nüfus sayımına göre 4.29 milyonluk nüfusuyla dünyanın 125. kalabalık ülkesi[38] olan Hırvatistan'da kilometrekareye 75.9 kişi düşer ve ortalama yaşam süresi 75.7 yıldır. Kadın başına 1.5 çocuk düşer ve bu dünyanın en düşük oranlarından biridir. 1991 yılından beri ülkedeki ölüm oranı sürekli olarak doğum oranını geçmektedir.[23] 1990'lı yıllardan beri ülke çok sayıda göçmen almaktadır ve bu sayı 2006 yılında 7000'den fazla olmuştur.[39] Hırvatistan İstatistik Bürosu'na göre ülkenin nüfusu 2051 yılına gelindiğinde doğum oranlardaki azalmalar ve göç oranlarında bağlı olarak 3.1 milyona kadar düşecektir.[40] Hırvatistan'ın nüfusu 1857'de 2.1 milyondan, 1991'de 4.7 milyona yükselerek tavan yapmıştır. 1921 ve 1948'de iki dünya savaşı nedeniyle nüfus sayımı yapılmamıştır.[23] Demografik geçiş sürecini 1970'lerde tamamlayan ülkenin[41] son zamanlarda nüfus artış hızı negatiftir.[24] Yine son zamanlarda Hırvatistan hükûmeti yabancı işçilere koyduğu kotayı %40 artırmak için baskı görmektedir.[42] Göçmen politikasıyla uyumlu olarak Hırvatistan göçmenleri ülkeye geri dönmeleri için ikna etmeye çalışmaktadır.[43]

Hırvatistan'da din[44]
din			yüzde
Katoliklik			87.8%
Ateizm ya da Agnostisizm			5.2%
Ortodoks			4.4%
İslam			1.3%
Protestanlık			0.3%
Diğerleri ve bilinmeyenler			0.9%

Ülkedeki nüfusun azalması problemi ayrıca Hırvatistan Bağımsızlık Savaşı'nın sonuçlarından biridir. Savaş boyunca birçok kişi yerinden olmuş ya da göç etmiştir. 1991'de Sırpların çoğunlukta olduğu bölgelerdeki 400.000'den fazla Hırvat ve diğer Sırp olmayan etnisiteler ya bulundukları yerlerden Hırvatistanlı Sırp güçleri tarafından uzaklaştırılmış ya da şiddetten kaçmak zorunda kalmıştır.[45] 1995'te savaşın son günleri boyunca 120.000 binden fazla[46] hatta belki 200.000 kadar Sırp[47] Fırtına Harekâtı'yla yaklaşan Hırvat güçlerinin gelmesinden önce bölgeden kaçmıştır. Savaştan sonraki on yılda savaş boyunca yerlerinden olan 300.000 kadar Sırp'ın ancak 117.000'i ülkeye geri dönmüştür.[48] Hırvatistan'da yaşayan Sırpların çoğu Hırvatistan Bağımsızlık Savaşı'nda işgal edilen alanlarda asla yaşamamıştır. Sırplar sadece daha önce yerleşik oldukları alanın bir kısmına Bosna-Hersek, özellikle de Sırp Cumhuriyeti'nden gelen Hırvat mültecilerin yerleştirilmesinin ardından kalan diğer alanlara yeniden yerleşmişlerdir.[49][50] Hırvatistan nüfusunun %89.6'sı gibi bir rakamla büyük çoğunluğu Hırvattır. Geriye kalan nüfus %4.5 ile Sırplar ve %5.9 ile Boşnaklar, Macarlar, İtalyanlar, Slovenler, Almanlar, Çekler, Romanlar ve diğerleridir.[24] En büyük dinler nüfusun %88'inin inandığı Katoliklik, %4.4'ünün inandığı Ortodoksluk, %0.4'ünün inandığı diğer Hristiyan mezhepleri ve %1.3'ünün inandığı İslam'dır. Geriye kalan nüfusun %5.2'si inançsızken %0.9'unun inancı bilinmemektedir.[44]

Hırvatistan'ın en kalabalık yerleşim yerleri.
Zagreb Split Rijeka Osijek	Sıra	Kent	Bölge	Metropol nüfusu	Toplam nüfus	Zadar Pula Šibenik Dubrovnik
	1	Zagreb	Zagreb kenti	686,568	792,875
	2	Split	Split-Dalmaçya	165,893	178,192
	3	Rijeka	Primorje-Gorski Kotar	127,498	128,735
	4	Osijek	Osijek-Baranja	83,496	107,784
	5	Zadar	Zadar	70,674	75,082
	6	Pula	Istria	57,191	57,765
	7	Sesvete	Zagreb kenti	54,494	-
	8	Slavonski Brod	Brod-Posavina	53,473	59,507
	9	Karlovac	Karlovac	46,827	55,981
	10	Varaždin	Varaždin	38,746	47,055
	11	Šibenik	Šibenik-Knin	34,242	46,372
	12	Sisak	Sisak-Moslavina	33,049	47,699
	13	Vinkovci	Vukovar-Syrmia	31,961	35,375
	14	Velika Gorica	Zagreb	31,341	63,511
	15	Dubrovnik	Dubrovnik-Neretva	28,113	42,461
	16	Bjelovar	Bjelovar-Bilogora	27,099	40,443
	17	Vukovar	Vukovar-Syrmia	26,716	28,016
	18	Koprivnica	Koprivnica-Križevci	23,896	30,872
	19	Solin	Split-Dalmaçya	20,080	23,985
	20	Zaprešić	Zagreb	19,574	25,226
	Kaynak: 2011 nüfus sayımı[51]

Diller

Hırvatistan'ın resmi dili Hırvatçadır ve Hırvatça 2013 temmuzunda Avrupa Birliği'nin de 24. resmi dili olmuştur..[52][53] Azınlık dilleri yerel yönetimlerde serbesttir. Bulundukları bölgelerde nüfusun 3'te birinden fazlasını oluşturan Çekçe, Macarca, İtalyanca, Rutence, Sırpça ve Slovakça yerel hükümetlerin tanıdığı yerlerde bölgesel dil statüsüne sahiptir.[54] 2001 nüfus sayımlarına göre Hırvatistan vatandaşlarının %96'sı anadilini Hırvatça olarak beyan etmişken %1'i Sırpça'yı beyan etmiştir. Hırvatça ve Sırpça dışında hiçbir dil nüfusun %0.5'inden fazlasının anadili değildir.[55] Hırvatça Güney Slav dilleri'nden bir dildir. Sözcüklerin çoğunun kökeni Hint-Avrupa dil ailesinin Slav koludur. Latin alfabesi ile yazılan Hırvatçanın sözcük dağarcığı, sesbilim ve söz dizimi yönlerinden birbirinden ayrılan 3 ana lehçesi vardır, bunlar: standartlaşan lehçe olan Štokavian lehçesi, Čakavian ve Kajkavian lehçeleridir.[56]

1961-1991 yılları arasında resmi dil Sırp-Hırvatça idi. Ancak sosyalist dönemde bile Hırvatlar dillerini Hırvat-Sırpça ya da Hırvatça olarak tanımlamışlardır.[57] Dilin Hırvatça ve Sırpça biçimleri o zamanlar ayrı diller olarak tanımlanmamış, bunun yerine dilin Batı ve Doğu versiyonları olarak belirtilmiş ve farklı alfabelerle yazılmışlardır, bunlar Latin ve Kiril alfabeleridir.[56] Hırvatlar dilleri Hırvatçayı yabancı dillerin etkisinden korumak konusunda yapıcı olmuşlardır. Dile yerleşen yabancı dillerden gelen sözcükler; örneğin Almancadan, Macarcadan, İtalyancadan ve Türkçeden tarihi nedenlerle gelen sözcükler değiştirilerek Slav görünüme ve söyleyişe sahip olmuşlardır. Hırvatça, yönetimdeki resmi dil statüsünü 19. yüzyılda Latinceden almıştır ve Hırvatçayı "Sırp-Hırvatça" ya da "Güney Slav dili"ne çevirme çabaları, Hırvatlar tarafından dil sadeleştirilerek boşa çıkarılmıştır.[58]

Eğitim

Zagreb Üniversitesi.

Hırvatistan'da okuryazarlık oranı %98.1'dir.[24] Ağustos 2010'da Newsweek tarafından yayınlanan farklı ülkelerde yaşam kalitesi adlı araştırmaya göre, Hırvatistan'ın eğitim sistemi araştırmaya dahil ülkeler arasında 22.'dir.[59] Hırvatistan'da ilkokul eğitimi 6-7 yaşlarında başlar ve 8 yıl devam eder. 2007 yılında çıkarılan bir yasayla parasız, zorunlu olmayan eğitim süresi 18 yaşına kadar yükseltilmiştir. Zorunlu eğitim 8 yıldan oluşur. İlkokuldan sonra öğrenciler gymnasium ya da meslek eğitimi veren liselere giderler. 2010 yılı istatistiklerine göre ülkede 2131 ilkokul ve 713 lise vardır. İlkokul ve lise eğitimini tanınmış azınlık dilleri olan Sırpça, Macarca, İtalyanca, Çekçe ve Almanca alma imkânı vardır.[23]

Ülkede 84'ü ilkokul seviyesinde, 47'si lise seviyesinde olmak üzere 131 müzik ve sanat okulu varken engelli çocuk ve gençler için 92, yetişkinler için 74 okul vardır.[23] Hırvatça, matematik ve yabancı dil olarak üç zorunlu bölüm ve bir seçmeli başlıktan oluşan lise bitirme sınavları (Hırvatça: državna matura) 2009-2010 yılından beri uygulanmaktadır ve bu sınav üniversiteye yerleşmek için önkoşuldur.[60]

Ülkede 8 üniversite vardır. Bunlar: Zagreb Üniversitesi, Split Üniversitesi, Rijeka Üniversitesi, Osijek Üniversitesi, Zadar Üniversitesi, Dubrovnik Üniversitesi, Uluslararası Dubrovnik Üniversitesi ve Pula Üniversitesi'dir. Ülkenin ilk üniversitesi 1396'da kurulan Zadar Üniversitesidir. 1807 yılına kadar eğitim veren üniversitenin 2002'de yeniden açılmasına kadar diğer eğitim kurumları en eski üniversite statüsünü Zadar'dan aldı.[61] 1669'da kurulan Zagreb Üniversitesi, Güneydoğu Avrupa'da eğitimine ara vermeden devam eden en eski üniversitedir.[62] Bunlar dışında ülkede 11 politeknik ve 19'u özel olan 23 yüksekokul vardır. Ülkede 145 bin öğrencinin eğitim gördüğü toplam 132 yüksek öğretim kurumu bulunmaktadır.[23]

Hırvatistan bilimsel araştırma yapan ve teknoloji geliştiren 205 şirket, devlet ya da eğitim kurumu ve kâr amacı gütmeyen kuruluşa sahiptir. Bu kuruluşlar 2008 verilerine göre 3 milyon kuna (400 milyon €) dolayında harcama yapar ve 10.191 tam zamanlı araştırma görevlisine iş imkânı sağlar.[23] Bu şekilde ülke, mucitler ve Nobel Ödülü sahipleri yetiştirmiştir.[63]

Kültür

Mutfak

Fritule, Dalmaçya'ya özgü bir hamur işidir.

Hırvatistan mutfağı bir bölgeden diğerine değişiklik gösterir. Kıyı bölgeleri Yunan, Roma ve diğer Akdeniz mutfaklarından özellikle de deniz mahsülleri, pişmiş sebze ve kek yapımı yönünden ve ayrıca yemeğe tat veren zeytin yağı ve sarımsak kullanımı anlamında etkilenmiştir. İç kısımlarda kalan alan ise Macar, Avusturya ve Türk mutfaklarından etkilenmiştir. Bu bölgede etli yemekler, tatlısu balıkları ve sebze yemekleri en sık tüketilenlerdir.[64]

Hırvatistan'da iki farklı şarap üretim bölgesi bulunur. Kuzeydoğudaki kıtasal alanda, özellikle de Slavonya'da beyaz şarap başta olmaz üzere şarap üretimi yaygındır. Diğer önemli şarap üretim bölgesi ise kuzeydeki kıyı şeridi boyunca İstria ve Krk bölgeleridir ve bu bölgelerdeki şaraplar İtalya şaraplarına benzerken güneydeki Dalmaçya'da Akdeniz usulü şarap üretimi neredeyse standarttır.[64] Ülkede yıllık şarap üretimi 140 milyon litreyi aşar.[23] Bira ise ülkeye 18. yüzyılın sonlarında gelmesine rağmen[65] yıllık tüketim 2007 yılına göre 83.3 litredir ve bu oranla Hırvatistan, dünyanın en çok bira tüketen ilk 15 ülkesi arasındadır.[66]

Kaynakça

1. "Distribution of family income – Gini index". The World Factbook. CIA. 23 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2009.
2. Igor Salopek (Aralık 2010). "Krapina Neanderthal Museum as a Well of Medical Information". Acta Medico-Historica Adriatica. 8 (2). Hrvatsko znanstveno društvo za povijest zdravstvene kulture. ss. 197-202. ISSN 1334-4366. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
3. Tihomila Težak-Gregl (Nisan 2008). "Study of the Neolithic and Eneolithic as reflected in articles published over the 50 years of the journal Opuscula archaeologica". Opvscvla Archaeologica Radovi Arheološkog zavoda. 30 (1). University of Zagreb, Faculty of Philosophy, Archaeological Department. ss. 93-122. ISSN 0473-0992. 3 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
4. Jacqueline Balen (Aralık 2005). "The Kostolac horizon at Vučedol". Opvscvla Archaeologica Radovi Arheološkog zavoda. 29 (1). University of Zagreb, Faculty of Philosophy, Archaeological Department. ss. 25-40. ISSN 0473-0992. 4 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
5. Tihomila Težak-Gregl (Aralık 2003). "Prilog poznavanju neolitičkih obrednih predmeta u neolitiku sjeverne Hrvatske" [A Contribution to Understanding Neolithic Ritual Objects in the Northern Croatia Neolithic]. Opvscvla Archaeologica Radovi Arheološkog zavoda (Hırvatça). 27 (1). University of Zagreb, Faculty of Philosophy, Archaeological Department. ss. 43-48. ISSN 0473-0992. 4 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
6. Hrvoje Potrebica; Marko Dizdar (Temmuz 2002). "Prilog poznavanju naseljenosti Vinkovaca i okolice u starijem željeznom dobu" [A Contribution to Understanding Continuous Habitation of Vinkovci and its Surroundings in the Early Iron Age]. Prilozi Instituta za arheologiju u Zagrebu (Hırvatça). 19 (1). Institut za arheologiju. ss. 79-100. ISSN 1330-0644. 4 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
7. John Wilkes (1995). The Illyrians. Oxford, UK: Wiley-Blackwell. s. 114. ISBN 9780631198079. 3 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011. ... in the early history of the colony settled in 385 BC on the island Pharos (Hvar) from the Aegean island Paros, famed for its marble. In traditional fashion they accepted the guidance of an oracle, ...
8. Edward Gibbon; John Bagnell Bury; Daniel J. Boorstin (1995). The Decline and Fall of the Roman Empire. New York: Modern Library. s. 335. ISBN 9780679601487. Erişim tarihi: 27 Ekim 2011.
9. J. B. Bury (1923). History of the later Roman empire from the death of Theodosius I. to the death of Justinian. Macmillan Publishers. s. 408. 29 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
10. Andrew Archibald Paton (1861). Researches on the Danube and the Adriatic. Trübner. s. 218–219. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
11. Emil Heršak; Boris Nikšić (Eylül 2007). "Hrvatska etnogeneza: pregled komponentnih etapa i interpretacija (s naglaskom na euroazijske/nomadske sadržaje)" [Croatian Ethnogenesis: A Review of Component Stages and Interpretations (with Emphasis on Eurasian/Nomadic Elements)]. Migracijske i etničke teme (Hırvatça). 23 (3). Institute for Migration and Ethnic Studies. ss. 251-268. ISSN 1333-2546.
12. Mužić (2007), pp. 249–293
13. Mužić (2007), pp. 157–160
14. Mužić (2007), pp. 169–170
15. Antun Ivandija (Nisan 1968). "Pokrštenje Hrvata prema najnovijim znanstvenim rezultatima" [Christianization of Croats according to the most recent scientific results]. Bogoslovska smotra (Hırvatça). 37 (3–4). University of Zagreb, Catholic Faculty of Theology. ss. 440-444. ISSN 0352-3101.
16. Mužić (2007), pp. 195–198
17. Vladimir Posavec (Mart 1998). "Povijesni zemljovidi i granice Hrvatske u Tomislavovo doba" [Historical maps and borders of Croatia in age of Tomislav]. Radovi Zavoda za hrvatsku povijest (Hırvatça). 30 (1). ss. 281-290. ISSN 0353-295X. 4 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2011.
18. Lujo Margetić (Ocak 1997). "Regnum Croatiae et Dalmatiae u doba Stjepana II" [Regnum Croatiae et Dalmatiae in age of Stjepan II]. Radovi Zavoda za hrvatsku povijest (Hırvatça). 29 (1). ss. 11-20. ISSN 0353-295X. 4 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2011.
19. Ladislav Heka (Ekim 2008). "Hrvatsko-ugarski odnosi od sredinjega vijeka do nagodbe iz 1868. s posebnim osvrtom na pitanja Slavonije" [Croatian-Hungarian relations from the Middle Ages to the Compromise of 1868, with a special survey of the Slavonian issue]. Scrinia Slavonica (Hırvatça). 8 (1). Hrvatski institut za povijest – Podružnica za povijest Slavonije, Srijema i Baranje. ss. 152-173. ISSN 1332-4853. 4 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2011.
20. "Povijest saborovanja" (Hırvatça). Sabor. 1 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2010. Bilinmeyen parametre |alt_başlık= görmezden gelindi (yardım)
21. Frucht 2005, p. 422-423
22. Márta Font (Temmuz 2005). "Ugarsko Kraljevstvo i Hrvatska u srednjem vijeku" [Hungarian Kingdom and Croatia in the Middlea Ages]. Povijesni prilozi (Hırvatça). 28 (28). Croatian Institute of History. ss. 7-22. ISSN 0351-9767. 14 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2011.
23. "2010 – Statistical Yearbook of the Republic of Croatia" (PDF). Croatian Bureau of Statistics. Aralık 2010. 29 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2011.
24. "Europe: Croatia". World Factbook. Central Intelligence Agency. 6 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2011.
25. Mate Matas (18 Aralık 2006). "Raširenost krša u Hrvatskoj" [Presence of Karst in Croatia]. geografija.hr (Hırvatça). Croatian Geographic Society. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2011.
26. "The best national parks of Europe". BBC News. 28 Haziran 2011. 4 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2011.
27. Oleg Mandić (1952). "O nekim pitanjima društvenog uređenja Hrvatske u srednjem vijeku" [On some issues of social system of Croatia in the Middle Ages] (PDF). Historijski zbornik (Hırvatça). 5 (1–2). Školska knjiga. ss. 131-138. 25 Mart 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2011.
28. Frucht 2005, pp. 429–429
29. Biondich 2000, p. 11
30. "Zakon o područjima županija, gradova i općina u Republici Hrvatskoj" [Territories of Counties, Cities and Municipalities of the Republic of Croatia Act] (Hırvatça). Narodne novine. 30 Aralık 1992. 28 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2011.
31. "Zakon o područjima županija, gradova i općina u Republici Hrvatskoj" [Territories of Counties, Cities and Municipalities of the Republic of Croatia Act] (Hırvatça). Narodne novine. 28 Temmuz 2006. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2011.
32. Tomislav Pili; Davor Verković (1 Ekim 2011). "Iako čini gotovo petinu BDP-a, i dalje niskoprofitabilna grana domaće privrede" [Even though it comprises nearly a fifth of the GDP, it is still a low-profit branch of the national economy] (Hırvatça). Vjesnik. 14 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2011.
33. "Turistički prihod porast će prvi put nakon 2008" [Tourist income to rise for the first time since 2008]. t-portal.hr (Hırvatça). T-Hrvatski Telekom. 14 Eylül 2011. 12 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2011.
34. "History of Opatija". Opatija Tourist Board. 24 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2011.
35. "Activities and attractions". Croatian National Tourist Board. 3 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2011.
36. "Hırvatistan". Foundation for Environmental Education. 29 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2011.
37. "UNWTO World Tourism Barometer" (PDF). Ekim 2007. 10 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2008.
38. Şablon:Croatian Census 2011 First Results
39. "U Hrvatskoj dvostruko više doseljenika" [Twice as many immigrants in Croatia]. Limun.hr. 21 Temmuz 2007. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2011.
40. "Projekcija stanovništva Republike Hrvatske 2004. – 2051" [Projection of Population of the Republic of Croatia 2004–2051] (PDF) (Hırvatça). Croatian Bureau of Statistics. 2006. 19 Haziran 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2011.
41. Snježana Mrđen; Mladen Friganović (Haziran 1998). "The demographic situation in Croatia". Geoadria. 3 (1). Hrvatsko geografsko društvo – Zadar. ss. 29-56. ISSN 1331-2294. 17 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2012.
42. "Traži se 40% više kvota za strane radnike". Poslovni dnevnik. 28 Kasım 2008. 29 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2010.
43. Nick Vidak (2008). "The Policy of Immigration in Croatia". Politička misao: Croatian Political Science Review, 5. University of Zagreb, Faculty of Political Science. ss. 57-75. ISSN 0032-3241. 6 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2010. Bilinmeyen parametre |vol= görmezden gelindi (|volume= kullanımı öneriliyor) (yardım)
44. "STANOVNIŠTVO PREMA VJERI, PO GRADOVIMA/OPĆINAMA, POPIS 2001" [POPULATION BY RELIGION, BY CITY/MUNICIPALITY, CENSUS 2001] (Hırvatça). Croatian Bureau of Statistics. 2001. 14 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2010.
45. "Summary of judgement for Milan Martić". 12 Haziran 2007. 15 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2008. Bilinmeyen parametre |Yayımcı= görmezden gelindi (|yayımcı= kullanımı öneriliyor) (yardım)
46. Steven Erlanger (16 Ocak 2000). "For Serbs in Croatia, a Pledge Unkept". The New York Times. 3 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2011.
47. Matt Prodger (5 Ağustos 2005). "Evicted Serbs remember Storm". BBC News. 19 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
48. "STATUS REPORT No.16 ON CROATIA'S PROGRESS IN MEETING INTERNATIONAL COMMITMENTS SINCE NOVEMBER 2004". Organization for Security and Co-operation in Europe. 7 Temmuz 2005. 17 Mart 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
49. "Savez udruga Hrvata iz BiH izabrao novo čelništvo" [Union of associations of Bosnia and Herzegovina Croats elects new leadership] (Hırvatça). Index.hr. 28 Haziran 2003. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2011.
50. "29 06 2010 – Benkovac" (Hırvatça). Office of the President of Croatia. 29 Haziran 2010. 26 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2011.
51. Hırvatistan İstatistik Bürosu, "Census of Population, Households and Dwellings 2011, First Results by Settlements" (İngilizce)
52. "Ustav Republike Hrvatske" [Constitution of the Republic of Croatia] (Hırvatça). Narodne Novine. 9 Temmuz 2010. 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2011.
53. Sandra Veljković; Stojan de Prato (5 Kasım 2011). "Hrvatski postaje 24. službeni jezik Europske unije" [Croatian Becomes the 24th Official Language of the European Union] (Hırvatça). Večernji list. 27 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2011.
54. "Izviješće o provođenju ustavnog zakona o pravima nacionalnih manjina i utrošku sredstava osiguranih u državnom proračunu Republike Hrvatske za 2007. godinu za potrebe nacionalnih manjina" [Report on Implementation of Constitutional Act on National Minority Rights and Expenditure of Funds Appropriated by the 2007 State Budget for Use by the National Minorities] (Hırvatça). Sabor. 28 Kasım 2008. 27 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2011.
55. "Stanovništvo prema materinskom jeziku, po gradovima/općinama, popis 2001" [Population by mother tongue, by city/municipality, 2001 census] (Hırvatça). Croatian Bureau of Statistics. 31 Mart 2001. 20 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2011.
56. "Organska podloga hrvatskog jezika" [Organic Base of the Croatian Language] (Hırvatça). Institute of Croatian Language and Linguistics. 16 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2011.
57. Mate Kapović (2009). "Položaj hrvatskoga jezika u svijetu danas" [Position of Croatian Language in the World Today]. Kolo (Hırvatça), 1-2. Matica hrvatska. ISSN 1331-0992. 12 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2011.
58. Branka Tafra (Şubat 2007). "Značenje narodnoga preporoda za hrvatski jezik" [Significance of the National Revival for Croatian Language]. Croatica et Slavica Iadertina (Hırvatça). Cilt 2. ss. 43-55. ISSN 1845-6839. 21 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2011.
59. "Newsweek study of Health, Education, Economy and Politics ranks the globe's top nations". Newsweek. 15 Ağustos 2010. 1 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2010.
60. "Državna matura" (Hırvatça). Ministry of Science, Education and Sports (Croatia). 18 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2011.
61. "O nama" [About us] (Hırvatça). Zadar Üniversitesi. 15 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
62. "Zagreb Üniversitesi 1699–2005". Zagreb Üniversitesi. 31 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2011.
63. Tanja Rudež (5 Ekim 2010). "Najbolje što su Hrvati dali znanosti" [The Best Scientific Contributions by Croatians] (Hırvatça). Jutarnji list. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
64. "Gastronomy and enology". Croatian National Tourist Board. 6 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2011.
65. Skenderović, Robert (2002). "Kako je pivo došlo u Hrvatsku" (Hırvatça). 5 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2011. Bilinmeyen parametre |öalışma= görmezden gelindi (yardım)
66. "2008 Per-Capita Beer Consumption by Country". Kirin Institute of Food and Lifestyle Report Vol. 22. Kirin Brewery Company. 21 Aralık 2009. 17 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2011.

Bibliyografya

• Biondich, Mark (2000). Stjepan Radić, the Croat Peasant Party, and the politics of mass mobilization, 1904–1928 (İngilizce). University of Toronto Press. ISBN 978-0-8020-8294-7. Erişim tarihi: 18 Ekim 2011.
• Frucht, Richard C. (2005). Eastern Europe: An Introduction to the People, Lands, and Culture (İngilizce). ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-800-6. 13 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2011.
• Mužić, Ivan (2007). Hrvatska povijest devetoga stoljeća [Dokuzuncu Yüzyıl Hırvat Tarihi] (PDF) (Hırvatça). Naklada Bošković. ISBN 978-953-263-034-3. 3 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2011.

Ayrıca bakınız

• Hırvatistan'da LGBT hakları
• Hırvatistan'daki Dünya Mirasları

Dış bağlantılar

• Resmî site
• The World Factbook'ta Hırvatistan12 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça