Filipinler'in vize politikası
Filipinler'in vize politikası Filipin Göç Yasası olarak bilinen Commonwealth'ın 613 sayılı Kanun tarafından ve değişikliğine müteakip mevzuat tarafından yönetilir. Yasa, ortaklaşa Dışişleri Bakanlığı (DFA) ve Göçmenlik Bürosu (BI) tarafından uygulanır.
Genellikle, Filipinler'e girmek isteyen yabancı uyruklulara vize süreci gerekmektedir:
- Güneydoğu Asya Ülkeleri Birliği üyesi devlet vatandaşı olan (ASEAN)
- Filipinler'e vizesiz girmek için ASEAN üyesi devletlerin vatandaşları
Vize politikası haritası
Mart 2015 yılında Çin ve Hindistan vatandaşlarına vize muafiyeti süresinin uzatılması önerilmiştir.[1]
Aşağıdaki 157 ülkenin pasaport sahipleri Filipinler' seyahatlerinde vize almaları gerekmez:
30 gün
7 gün
- İngiliz Ulusal (denizaşırı))
- Portekiz (sadece Macau'da verilen pasaportlar için)
Varışta vize
Ülkeye varışta 59 gün geçerli (ücretli) vize aşağıdaki vatandaşlar dışında herhangi bir ülke tarafından verilmiş pasaportlar sahipleri:[4]
Elektronik Seyahat Yetkisi
Tayvan vatandaşları Manila Ekonomik ve Kültürel Ofisi internet sitesinde, elektronik Seyahat Yetkilendirme sistemi aracılığıyla giriş izni için başvuruda bulunabilirler.[5]
Kaynakça
- "Philippines proposes to remove entry visa requirements for India and China". 22 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.
- "The Bureau of Immigration, Philippines Official Website - General Information". 15 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2013.
- "Consulate general of the Philippines HK SAR". 17 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2013.
In accordance with Department of Foreign Affairs Service Circular 125-10 dated 17 December 2010, holders of Hong Kong SAR passport do not need a visa for a stay not exceeding fourteen (14) days provided that they possess a return or onward airline ticket.
- "Arşivlenmiş kopya". 14 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015.
- "Electronic Travel Authorization". Manila Economic and Cultural Office. 20 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2015.